φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

#พฤหัส 18 มิ.ย. 2015

หลังจากที่ชมบ้านกระเบื้องเคลือบเสร็จไปแล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20151006

เราก็นั่งรถไฟฟ้าเพื่อเดินทางมายังสถานที่เป้าหมายต่อไปคือ หออนุสรณ์ยุทธการผิงจิน (平津战役纪念馆, ผิงจินจ้านอี้จี้เนี่ยนกว่าน)

ก่อนหน้านี้เคยไปเที่ยวหออนุสรณ์ยุทธการเหลียวเสิ่น (辽沈战役纪念馆, เหลียวเสิ่นจ้านอี้จี้เนี่ยนกว่าน) ซึ่งอยู่ที่เมืองจิ่นโจว (锦州) มาก่อนแล้ว

ในตอนนั้นได้เล่าถึงสงครามครั้งสำคัญระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์และก๊กมินตั๋งในช่วง 1945 - 1949 ไปแล้ว

ยุทธการผิงจิน (平津战役) เป็นหนึ่งในสามยุทธการใหญ่ (三大战役, ซานต้าจ้านอี้) ซึ่งประกอบด้วยยุทธการเหลียวเสิ่น, ยุทธการหวยไห่ และยทธการผิงจิน ตามลำดับ

ยุทธการหวยไห่เองก็มีหออนุสรณ์ยุทธการหวยไห่ (淮海战役纪念馆, หวยไห่จ้านอี้จี้เนี่ยนกว่าน) ตั้งอยู่ที่เมืองสวีโจว (徐州) มณฑลเจียงซู ก็น่าสนใจเหมือนกันถ้าหากได้ไปที่นั่นด้วยก็ครบสามเลย แต่คงไม่มีโอกาสได้ไปถึงที่นั่นเพราะว่าค่อนข้างไกล ที่พอจะไปได้ง่ายที่สุดก็คือหออนุสรณ์ยุทธการผิงจินนี้เพราะอยู่ที่เทียนจินซึ่งใกล้แค่นี้เดินทางได้ง่าย

สำหรับยุทธการผิงจินนั้นเป็นยุทธการที่เกิดหลังสุด โดยเกิดขึ้นไล่เลี่ยกันกับยุทธการหวยไห่และเป็นสงครามที่ต่อเนื่องมาจากยุทธการเหลียวเสิ่น

ต้นเดือนพฤศจิกายน 1948 หลังจากที่กองทัพปลดปล่อยที่นำโดยหลินเปียว (林彪) และหลัวหรงหวน (罗荣桓) สามารถยึดภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้หมดในยุทธการเหลียวเสิ่น จึงเป็นการปูทางไปสู่การบุกยึดเมืองในภาคเหนือต่อไป

ยุทธการผิงจินเริ่มต้นขึ้นปลายเดือนพฤศจิกายน 1948 สมรภูมิของสงครามอยู่ที่ปักกิ่ง, เทียนจิน และจางเจียโข่ว โดยในสมัยนั้นเมืองปักกิ่งมีชื่อว่าเป่ย์ผิง (北平) ดังนั้นจึงเรียกชื่อยุทธการว่าผิงจิน (平津) ซึ่งย่อมาจากเป่ย์ผิงและเทียนจิน

สงครามจบลงในเดือนมกราคมปี 1949 กองทัพผลดปล่อยของพรรคคอมมิวนิสต์ได้รับชัยชนะและยึดปักกิ่ง เทียนจิน อีกทั้งเมืองรอบๆมาได้ทั้งหมด เป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ของฝ่ายก๊กมินตั๋ง รวมเข้ากับความเสียหายจากยุทธการหวยไห่ซึ่งจบไปก่อนหน้าไม่นานก็ทำให้แทบไม่เหลือความหวังที่จะพลิกสถานการณ์ได้อีกต่อไปแล้ว

เพื่อเป็นที่ระรึกถึงสงครามครั้งนี้จึงมีการสร้างหออนุสรณ์ขึ้นมาที่เมืองเทียนจิน หออนุสรณ์นี้ถูกเริ่มสร้างขึ้นในปี 1995 และสร้างเสร็จเปิดให้เข้าชมได้ในปี 1997 ตั้งอยู่ในเขตหงเฉียว (红桥) ซึ่งค่อนไปทางตะวันตกเฉียงเหนือของตัวเมือง ใกล้กับสถานีรถไฟสถานีตะวันตกเทียนจิน (天津西站)



การเดินทางมาถึงนี่สามารถนั่งรถไฟฟ้ามาได้โดยต้องเดินต่ออีกหน่อย สามารถลงที่สถานีหงหูหลี่ (洪湖里站) หรือสถานีฉินเจี่ยนเต้า (勤俭道站) ก็ได้ อยู่บนรถไฟฟ้าสาย 1 ทั้งคู่ หากไม่อยากเดินไกลก็สามารถนั่งรถเมล์มาลงป้ายจี๋ผิงหลี่ (集平里)

เราลงที่สถานีหงหูหลี่และถือโอกาสเติมตังค์บัตรด้วยเพราะนี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะได้อยู่ในสถานีรถไฟฟ้าสาย 1 บัตรนี้ไม่สามารถเติมได้ที่สถานีของสายอื่น เติมไป ๒๐ หยวนซึ่งที่จริงถือว่าเผื่อเยอะไปหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะตั้งใจจะเก็บบัตรนี้ไว้เป็นที่ระลึกเผื่อในอนาคตจะกลับมาอีก

เรามาลงที่สถานีหงหูหลี่



จากตรงนี้ต้องเดินตากแดดเพื่อจะไปให้ถึง







เริ่มเห็นป้ายที่บอกให้รู้ว่าอีกไม่ไกล



เลี้ยวขวาไปก็เป็นถนนผิงจิน (平津道) ซึ่งเป็นถนนเลียบริมแม่น้ำจื่อหยา (子牙河) ที่จะพาไปถึงที่หมาย



ริมน้ำเป็นสวนริมน้ำไปตามทาง




เดินเลียบริมน้ำไปเรื่อยๆก็มาถึงที่หมายจนได้



แถวๆทางเข้ามีรถถังประดับอยู่เต็มไปหมด



ทางเข้าเข้าทางนี้ เขาจะมีการตรวจสัมภาระนิดหน่อย แค่นั้น ไม่มีค่าใช้จ่ายในการเข้าชม



เข้ามาเดินด้านใน




เต็มไปด้วยอาวุธเก่าซึ่งเขาตั้งทิ้งเอาไว้ให้คนทั่วไปที่สนใจลองมาจับมาเล่นได้










รูปปั้นของหยางเต๋อจื้อ (杨得志) อดีตทหารคนหนึ่ง



เรือรบ



รูปปั้นเหล่าทหารกล้า



ด้านล่างมีอธิบายเกี่ยวกับแต่ละคน



อันนี้คือจี๋หงชาง (吉鸿昌) ซึ่งเป็นคนที่มีบ้านเก่าอยู่ในย่านเดียวกับบ้านเก่าของจางเสวียเหลียงและบ้านเครื่องกระเบื้องเคลือบที่แวะไปมาแต่ไม่ได้แวะไปชมบ้านเขาด้วยเพราะคิดว่าไม่ได้มีความสำคัญมากพอ



ได้เวลาเข้าไปในอาคารซึ่งเป็นส่วนจัดแสดงหลักของที่นี่



เข้ามาห้องแรกสุด



ภาพวาดฝาผนังดูอลังการมาก



ข้างในกว้างใหญ่และเต็มไปด้วยรายละเอียดเยอะมาก แต่เราไม่ได้ดูละเอียดเพราะว่ามันจะเอียดเกินไป ก็เลยขอลงรูปบางส่วนแล้วไม่พูดถึงรายละเอียดมาก












หมดแล้ว ก็ได้เวลาเดินออกจากที่นี่ไป



ที่นี่ไม่มีรถไฟฟ้าผ่าน และที่หมายถัดไปก็ไม่มีเช่นกัน ดังนั้นการเดินทางในขั้นต่อไปนี้จึงใช้รถเมล์ โดยต้องเดินออกมาอีกหน่อยจึงจะเจอป้ายรถเมล์



รถเมล์ที่จะไปนั้นหาไม่ยาก รอไม่นานรถเมล์ก็มา https://phyblas.hinaboshi.com/20151010

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ