เดินเขาไปตามเส้นทางวิลสันท่อนที่ห้า ซึ่งเต็มไปด้วยลิงป่า
เขียนเมื่อ 2020/01/17 06:52
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
# ศุกร์ 10 ม.ค. 2020
จากตอนที่แล้วเดินทางมาถึงปากทางเข้าเส้นทางวิลสันท่อนที่ห้า (衛奕信徑五段) https://phyblas.hinaboshi.com/20200116
เรามาถึงตรงนี้เพราะแผนที่ชี้ทางมา โดยเข้าใจว่าเป็นทางที่จะเข้าไปยังปั๊ดกาซ้าน (筆架山) จุดชมทิวทัศน์บนยอดเขาที่เป็นเป้าหมายจริงๆ
ซึ่งจริงๆแล้วตรงนี้คือผิดทาง เส้นทางที่ควรจะไปเพื่อไปถึงปั๊ดกาซ้านนั้นเดินผ่านมาแล้ว เป็นคนละช่องทาง ส่วนตรงนี้เป็นอีกเส้นทางหนึ่งที่เชื่อมไปไม่ถึงกัน
เพียงแต่ว่าเส้นทางนี้ก็ได้เห็นทิวทัศน์สวยเหมือนกัน เลยคิดว่าไม่ได้เสียหายอะไร ไม่ได้เสียเที่ยว ถือว่าได้เที่ยวเดินเขาเหมือนกัน
เดินข้ามถนนไปผ่านสะพานตรงนี้
ก็มาถึงเส้นทางที่จะเดินเข้าไป ด้านขวาของทางตรงนี้เป็นคลองส่งน้ำ
บางช่วงก็เป็นน้ำตกแบบนี้ แต่ส่วนใหญ่เป็นพื้นเรียบๆปูคอนกรีตซะมากกว่า
ที่หน้าทางเข้ามีป้ายเขียนเตือนว่าระวังยุงลาย มีโอกาสติดไข้เลือดออก เลยทำให้ต้องหยิบเสื้อกันหนาวมาใส่ใหม่ ทั้งที่ตอนแรกเดินมานานจนร้อนและถอดเสื้อกันหนาวไปนานแล้ว แต่ในเมื่อมีป้ายเตือนแล้วก็ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า แม้จะทำให้ยิ่งเหงื่อแตกกว่าเดิมระหว่างเดิน
เดินไปตามทางเรื่อยๆ เจอลิงป่าอยู่ประปรายตลอดทาง
ระหว่างทางก็มีเจอพนักงานที่ทำงานดูแลที่นี่อยู่ด้วย
บางช่วงน้ำก็แห้ง
บางทีก็ยังต้องเดินสวนรถที่ขัดผ่านมาด้วย
พอมาถึงตรงนี้ก็เริ่มจะเห็นทิวทัศน์ในเขตซ้าถิ่น หมู่ตึกสูงมากมายที่โผล่แทรกหุบเขาขึ้นมา
เจอรถสวนมา และฝูงลิงกำลังวิ่งหนีรถมา
บางจุดก็เจอลิงกำลังนั่งเว้นระยะห่างพอๆกันเหมือนกำลังแบ่งเขตกันเฝ้าอะไรอยู่
ทางเดินต่อไปเรื่อยๆ
ถึงตรงนี้เจอป้ายบอกทางที่ชี้ว่าถนนต่ายโปวอยู่ห่างไปอีก ๓ กม. แสดงว่าเราเดินมาไกลถึงขนาดนี้แล้ว และหากเดินไปอีก ๑.๕ กม. ก็จะออกไปสู่ย่านต่ายไหว่ (大圍) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขตซ้าถิ่น มีสถานีรถไฟฟ้า สามารถขึ้นจากตรงนั้นกลับได้
เดินต่อมาเจอศาลาที่นั่งพักได้ และเห็นคนนอนอยู่ตรงนั้นด้วย และข้างๆก็มีรูปปั้นลิง
ทิวทัศน์ตึกสูงฝั่งซ้าถิ่นระหว่างทาง
เจอป้ายบอกทางอีกจุด ซึ่งบอกว่าเดินมาถึง ๓.๗๕ กม. แล้ว และที่ข้างหน้าอีก ๑.๕ กม. มีสิ่งที่เรียกว่า "หินมองผัว" (望夫石) เป็นโขดหินที่มีลักษณะเป็นจุดเด่นแห่งหนึ่งบนเขานี้
แต่ว่าตอนที่มาถึงตรงนี้เวลาก็ล่วงมาถึง 14:25 แล้ว ถ้าไม่รีบลงเขาเพื่อจะไปขึ้นรถไฟฟ้าก็จะไม่ทันการ จึงได้แต่ตัดใจ ตอนนี้แค่เดินไปตามทางเพื่อหาจุดที่ลงเขาได้
ทิวทัศน์ตึกสูงย่านซ้าถิ่น ครั้งสุดท้ายก่อนเดินลงไปแถวนั้น
ไม่นานก็เจอทางลง ทางตรงนี้เรียกว่าเส้นทางศึกษาธรรมชาติห่งหมุ่ยก๊ก (紅梅谷自然教育徑) จังหวะนั้นเห็นคนเดินขึ้นมาเลยถือโอกาสถามว่าลงทางนี้ลงไปที่ต่ายไหว่แน่ใช่มั้ย ก็ยืนยันได้ว่าไม่ผิด เวลาที่เหลืออยู่ตอนนี้ไม่พอสำหรับการหลงทางอีกแล้ว จึงพลาดไม่ได้
จากนั้นก็เป็นเส้นทางเดินลงไปอย่างรวดเร็ว
ลงมาถึงตรงปากทางขึ้นเขา เห็นถนนในที่สุด ตรงปากทางเข้าเป็นที่ปิ้งย่างบาร์บีคิว
หลังจากที่ลงจากเขาแล้ว ไปตรงนี้ก็จะเป็นย่านต่ายไหว่ ซึ่งจะเดินไปเพื่อนั่งรถไฟฟ้ากลับสนามบิน https://phyblas.hinaboshi.com/20200118
แผนที่สรุปเส้นทางบนเขาที่เดินจากอ่างเก็บน้ำเกาลูนตรงถนนต่ายโปวมายังต่ายไหว่ ระยะทาง ๔.๗ กม. เริ่มเดินทาง 13:25 ถึงตอน 14:45 ใช้เวลา ๘๐ นาที
จากตอนที่แล้วเดินทางมาถึงปากทางเข้าเส้นทางวิลสันท่อนที่ห้า (衛奕信徑五段) https://phyblas.hinaboshi.com/20200116
เรามาถึงตรงนี้เพราะแผนที่ชี้ทางมา โดยเข้าใจว่าเป็นทางที่จะเข้าไปยังปั๊ดกาซ้าน (筆架山) จุดชมทิวทัศน์บนยอดเขาที่เป็นเป้าหมายจริงๆ
ซึ่งจริงๆแล้วตรงนี้คือผิดทาง เส้นทางที่ควรจะไปเพื่อไปถึงปั๊ดกาซ้านนั้นเดินผ่านมาแล้ว เป็นคนละช่องทาง ส่วนตรงนี้เป็นอีกเส้นทางหนึ่งที่เชื่อมไปไม่ถึงกัน
เพียงแต่ว่าเส้นทางนี้ก็ได้เห็นทิวทัศน์สวยเหมือนกัน เลยคิดว่าไม่ได้เสียหายอะไร ไม่ได้เสียเที่ยว ถือว่าได้เที่ยวเดินเขาเหมือนกัน
เดินข้ามถนนไปผ่านสะพานตรงนี้
ก็มาถึงเส้นทางที่จะเดินเข้าไป ด้านขวาของทางตรงนี้เป็นคลองส่งน้ำ
บางช่วงก็เป็นน้ำตกแบบนี้ แต่ส่วนใหญ่เป็นพื้นเรียบๆปูคอนกรีตซะมากกว่า
ที่หน้าทางเข้ามีป้ายเขียนเตือนว่าระวังยุงลาย มีโอกาสติดไข้เลือดออก เลยทำให้ต้องหยิบเสื้อกันหนาวมาใส่ใหม่ ทั้งที่ตอนแรกเดินมานานจนร้อนและถอดเสื้อกันหนาวไปนานแล้ว แต่ในเมื่อมีป้ายเตือนแล้วก็ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า แม้จะทำให้ยิ่งเหงื่อแตกกว่าเดิมระหว่างเดิน
เดินไปตามทางเรื่อยๆ เจอลิงป่าอยู่ประปรายตลอดทาง
ระหว่างทางก็มีเจอพนักงานที่ทำงานดูแลที่นี่อยู่ด้วย
บางช่วงน้ำก็แห้ง
บางทีก็ยังต้องเดินสวนรถที่ขัดผ่านมาด้วย
พอมาถึงตรงนี้ก็เริ่มจะเห็นทิวทัศน์ในเขตซ้าถิ่น หมู่ตึกสูงมากมายที่โผล่แทรกหุบเขาขึ้นมา
เจอรถสวนมา และฝูงลิงกำลังวิ่งหนีรถมา
บางจุดก็เจอลิงกำลังนั่งเว้นระยะห่างพอๆกันเหมือนกำลังแบ่งเขตกันเฝ้าอะไรอยู่
ทางเดินต่อไปเรื่อยๆ
ถึงตรงนี้เจอป้ายบอกทางที่ชี้ว่าถนนต่ายโปวอยู่ห่างไปอีก ๓ กม. แสดงว่าเราเดินมาไกลถึงขนาดนี้แล้ว และหากเดินไปอีก ๑.๕ กม. ก็จะออกไปสู่ย่านต่ายไหว่ (大圍) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขตซ้าถิ่น มีสถานีรถไฟฟ้า สามารถขึ้นจากตรงนั้นกลับได้
เดินต่อมาเจอศาลาที่นั่งพักได้ และเห็นคนนอนอยู่ตรงนั้นด้วย และข้างๆก็มีรูปปั้นลิง
ทิวทัศน์ตึกสูงฝั่งซ้าถิ่นระหว่างทาง
เจอป้ายบอกทางอีกจุด ซึ่งบอกว่าเดินมาถึง ๓.๗๕ กม. แล้ว และที่ข้างหน้าอีก ๑.๕ กม. มีสิ่งที่เรียกว่า "หินมองผัว" (望夫石) เป็นโขดหินที่มีลักษณะเป็นจุดเด่นแห่งหนึ่งบนเขานี้
แต่ว่าตอนที่มาถึงตรงนี้เวลาก็ล่วงมาถึง 14:25 แล้ว ถ้าไม่รีบลงเขาเพื่อจะไปขึ้นรถไฟฟ้าก็จะไม่ทันการ จึงได้แต่ตัดใจ ตอนนี้แค่เดินไปตามทางเพื่อหาจุดที่ลงเขาได้
ทิวทัศน์ตึกสูงย่านซ้าถิ่น ครั้งสุดท้ายก่อนเดินลงไปแถวนั้น
ไม่นานก็เจอทางลง ทางตรงนี้เรียกว่าเส้นทางศึกษาธรรมชาติห่งหมุ่ยก๊ก (紅梅谷自然教育徑) จังหวะนั้นเห็นคนเดินขึ้นมาเลยถือโอกาสถามว่าลงทางนี้ลงไปที่ต่ายไหว่แน่ใช่มั้ย ก็ยืนยันได้ว่าไม่ผิด เวลาที่เหลืออยู่ตอนนี้ไม่พอสำหรับการหลงทางอีกแล้ว จึงพลาดไม่ได้
จากนั้นก็เป็นเส้นทางเดินลงไปอย่างรวดเร็ว
ลงมาถึงตรงปากทางขึ้นเขา เห็นถนนในที่สุด ตรงปากทางเข้าเป็นที่ปิ้งย่างบาร์บีคิว
หลังจากที่ลงจากเขาแล้ว ไปตรงนี้ก็จะเป็นย่านต่ายไหว่ ซึ่งจะเดินไปเพื่อนั่งรถไฟฟ้ากลับสนามบิน https://phyblas.hinaboshi.com/20200118
แผนที่สรุปเส้นทางบนเขาที่เดินจากอ่างเก็บน้ำเกาลูนตรงถนนต่ายโปวมายังต่ายไหว่ ระยะทาง ๔.๗ กม. เริ่มเดินทาง 13:25 ถึงตอน 14:45 ใช้เวลา ๘๐ นาที