เมืองทสึรุงะ เดินเล่นในเมืองริมฝั่งทะเลท่ามกลางหิมะ
เขียนเมื่อ 2013/02/11 00:29
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#เสาร์ 19 ม.ค. 2013
เข้าสู่วันที่ ๓ ของการเที่ยวในญี่ปุ่น
ต่อเนื่องจากการเที่ยวของเมื่อวาน https://phyblas.hinaboshi.com/20130209
ซึ่งหิมะตกลงมาอย่างหนักในบางพื้นที่ ทำให้ตารางเวลารถไฟแปรปรวน
เมื่อดูพยากรณ์อากาศก็พบว่าในวันนี้เองหิมะก็ตกเช่นกัน แต่หากไปเที่ยวในสถานที่ที่หิมะน้อย หรืออุ่นจนแม้หิมะตกก็ไม่ทับถมเป็นสีขาวลงบนพื้นก็น่าเสียดายแย่
ดังนั้นแผนการในวันนี้จึงมีการเปลี่ยนแปลงจากที่วางแผนไว้ตอนต้นก่อนมา นั่นคือเราจะไปเที่ยวจังหวัดฟุกุอิ (福井県) ซึ่งเป็นพื้นที่ที่หิมะตกเยอะ น่าจะได้เห็นหิมะขาวโพลนสวย
จากเดิมแผนเที่ยวจังหวัดฟุกุอิถูกวางไว้วันที่ 21 แต่ตอนนี้ย้ายมาเป็นวันที่ 19 ส่วนแผนที่วางไว้ว่าจะไปตอนวันที่ 19 เดิมก็ย้ายไปวันที่ 20 และแผนวันที่ 20 ก็ย้ายไปวันที่ 21 สลับกันไปทั้งหมดแบบนี้
ซึ่งก็ไม่ได้เป็นปัญหามากนัก แต่ก็มีปัญหาอยู่นิดหน่อยเพราะว่าเสาร์อาทิตย์จันทร์มีอะไรบางอย่างที่ต่างกัน ซึ่งจะกล่าวถึงต่อไป แต่สำหรับวันนี้เรายังไม่เจอผลกระทบอะไร
เช่นเดียวกับเมื่อวาน วันนี้เราออกไปนั่งรถเมล์ที่ข้างหอพักเพื่อไปยังสถานีเกียวโตเพื่อนั่งรถไฟไปเที่ยว แต่วันนี้ไม่ต้องรีบเร่งมากเพราะรถไฟที่กะจะนั่งนั้นมีเช้าสุดคือรอบ 7:38 จึงรอหกโมงครึ่งค่อยไปขึ้นรถเมล์ พอไปถึงสถานีก็ยังมีเวลาหาอะไรกิน
เช้านี้ซื้อแม็กโดนัลด์ที่สถานีทานเป็นมื้อเช้า แม็กชิ้นที่ซื้อราคา ๒๖๐ เยนเท่านั้น แม็กที่นี่ถูกมาก ชิ้นที่ถูกสุดราคาแค่ ๑๐๐ เยนเท่านั้น เป็นของที่ถูกมากเมื่อเทียบกับค่าครองชีพของคนที่นี่ ดังนั้นหากใช้ชีวิตอยู่ญี่ปุ่นเราคงได้กินแม็กเป็นประจำแน่เลย ซึ่งคงจะไม่ดีต่อสุขภาพแน่
ซื้อแม็กเสร็จก็ไปรอที่ชานชลา
รถที่เรารอนั้นคือรถด่วนธันเดอร์เบิร์ด (サンダーバード) เป็นรถด่วนที่วิ่งจากเมืองโอซากะไปยังเมืองโทยามะ (富山市) ระหว่างทางก็ผ่านจังหวัดเกียวโต จังหวัดฟุกุอิ และจังหวัดอิชิกาวะ (石川県)
Kaisai WIDE area pass ที่เราใช้อยู่นี้สามารถขึ้นรถด่วนคันนี้ได้ด้วย เพียงแต่นั่งได้แค่ช่วงจากโอซากะถึงเมืองทสึรุงะ (敦賀市) จังหวัดฟุกุอิเท่านั้น ถ้าเลยต่อไปจากนี้จะต้องเสียค่าบริการเพิ่ม
ดังนั้นเมืองทสึรุงะจึงได้กลายมาเป็นเป้าหมายของการเดินทางครั้งนี้ เราเริ่มไปค้นหาข้อมูลว่าเมืองนี้มีอะไรเที่ยวบ้าง พบว่าความจริงแล้วก็ไม่ได้มีสถานที่น่าสนใจโดดเด่นเป็นพิเศษ แต่ก็อยากลองไปสักครั้งเพราะจะได้ใช้พาสให้คุ้ม และเมืองนี้ตั้งอยู่ติดริมฝั่งทะเลญี่ปุ่น น่าจะบรรยากาศดี เราอยากเห็นทะเลญี่ปุ่นสักครั้ง
ทสึรุงะเป็นเมืองท่าที่สำคัญแห่งหนึ่งในฝั่งทะเลญี่ปุ่น นอกจากนี้ยังเป็นที่ตั้งของโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ที่สำคัญของภูมิภาคนี้
ตำแหน่งเมืองทสึรุงะ สีชมพูเข้มในแผนที่
ได้เวลาขึ้นรถ ด้านในคนนั่งเยอะจนแน่น แต่ก็ยังหาที่นั่งได้
พอหาที่นั่งได้เราก็หยิบแม็กที่ซื้อไว้ขึ้นมาทาน
รถนี้เป็นรถด่วน ดังนั้นจะไม่มีการแวะจอดที่ไหนเลยนอกจากสถานีสำคัญ ซึ่งรถที่นั่งเที่ยวนี้พอออกจากเกียวโตก็จะไม่มีการแวะระหว่างทางเลยจนถึงสถานีทสึรุงะ
รถออกไปได้ไม่นานก็เข้าสู่เขตจังหวัดชิงะ (滋賀県) ซึ่งเป็นจังหวัดทางผ่านที่รถไม่ได้แวะจอด สักพักก็เริ่มเห็นข้างนอกเต็มไปด้วยหิมะสวยงาม ระหว่างทางก็เลยเอาแต่จดจ่อกับการมองไปข้างนอกแล้วถ่ายรูปตลอดทาง
แล้วรถธันเดอร์เบิร์ดซึ่งออกจากเกียวโต 7:38 ก็วิ่งตรงดิ่งรวดเดียวถึงทสึรุงะในเวลา 8:28 ใช้เวลาเพียง ๕๐ นาที
นี่เป็นแผนที่แสดงเส้นทางของธันเดอร์เบิร์ดที่เดินทางจากเกียวโตไปยังทสึรุงะ แสดงโดยเส้นสีม่วง จุดปลายด้านล่างคือเกียวโต จุดปลายด้านบนคือทสึรุงะ ส่วนพื้นที่ตรงกลางทางนั้นเป็นส่วนของจังหวัดชิงะ ซึ่งมีทะเลสาบบิวะ (琵琶湖) ทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นอยู่ตรงกลาง
เส้นทางรถไฟนี้ส่วนที่เลียบทะเลสาบคือตั้งแต่สถานียามาชินะ (山科駅) ในเกียวโต ไปจนถึงสถานีโอวมิชิโอซึ (近江塩津駅) ในเมืองนางาฮามะ (長浜市) จังหวัดชิงะเรียกว่าทางรถไฟสายโคเซย์ (湖西線) โดยที่คำว่าโคะ (湖) แปลว่าทะเลสาบ และเซย์ (西) แปลว่าตะวันตก ดังนั้นโคเซย์จึงแปลว่าตะวันตกของทะเลสาบ นั่นเพราะบริเวณนี้อยู่ทางฝั่งตะวันตกของทะเลสาบบิวะ
ส่วนเส้นทางจากสถานีโอวมิชิโอซึไปยังสถานีทสึรุงะนั้นเป็นส่วนหนึ่งของสายหลักโฮกุริกุ (北陸本線, โฮกุริกุฮนเซง) ซึ่งเป็นเส้นทางรถไฟที่ลากจากสถานีไมบาระ (米原駅) ในเมืองไมบาระ (米原市) จังหวัดชิงะ ผ่านสถานีต่างๆในจังหวัดฟุกุอิ, อิชิกาวะ และโทยามะไปจนถึงสุดทางที่สถานีนาโอเอตสึ (直江津駅) ในเมืองโจวเอตสึ (上越市) จังหวัดนีงาตะ (新潟県)
ที่ชานชลาของสถานีทสึรุงะก็เต็มไปด้วยหิมะ
"ขอต้อนรับสู่ทสึรุงะ"
ด้านหน้าสถานี
จากนั้นเราก็รีบเดินไปยังสถานที่เที่ยวทันที โดยที่วันนี้เราพึ่งพาระบบ GPS ในมือถืออย่างเต็มที่ เรียกได้ว่าเปิดมือถือแล้วเดินตามเลย
สภาพบ้านเมืองที่เห็นระหว่างทาง
ระหว่างทางนั้นพื้นเปียกแฉะมากเพราะหิมะที่ละลายอยู่ตามพื้น ทำให้เดินได้ไม่นานน้ำก็ซึมเข้าไปในรองเท้า และตลอดทั้งวันนั้นเราก็ต้องทนกับรองเท้าที่เปียกแฉะไปตลอด
ร้านตัดผมใหญ่เบ้อเริ่ม ที่นี่ค่าตัดผมแพงมาก ดูราคาด้านบนจะเห็นว่าค่าตัดผมผู้ใหญ่ 1680 เยน เด็ก 1050 เยน ย้อมผม 3150 เยนดังนั้นช่างตัดผมที่นี่แต่ละคนก็รวยๆทั้งนั้น ดูถูกไม่ได้เลย
ถึงแล้ว สถานที่เที่ยวชื่อดังของเมืองนี้ ศาลเจ้าเคฮิ (氣比神宮, เคฮิจิงงู) นี่เป็นเสาโทริอิทางเข้าด้านหน้าของศาลเจ้า ถูกเรียกว่าเป็นหนึ่งในสามเสาโทริอิสำคัญของญี่ปุ่น (日本三大鳥居) โดยอีกสองแห่งคือที่ศาลเจ้าอิตสึกุชิมะ (厳島神社) บนเกาะมิยาจิมะ (宮島) จังหวัดฮิโรชิมะ (広島県) และที่ศาลเจ้าคาสึงะ (春日大社) ในเมืองนาระ (奈良市) จังหวัดนาระ (奈良県)
ศาลเจ้าแห่งนี้มีประวัติความเป็นมาเก่าแก่มาก มีบันทึกเขียนถึงตั้งแต่สมัยสมเด็จพระจักรพรรดินีจิงงู (ปี 201– 269) จึงคาดกันว่าต้องถูกสร้างมาตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้ว
รูปปั้นสิงโตด้านหน้าทางเข้า
ภายในบริเวณศาลเจ้า
เสาโทริอิทางเข้าไปยังส่วนอาคารหลัก
อาคารหอหลัก
เข้าไปดูใกล้ๆ
ด้านในเข้าไปไม่ได้ แต่ส่องมองจากด้านนอก สวยมาก
ด้านซ้ายของหอหลักเป็นที่ขายของ มีพวกเครื่องรางต่างๆ
เราเองก็มีซื้อไปอันนึงราคา ๖๐๐ เนื่องจากเพื่อนฝากซื้อ ไม่ได้ซื้อไว้ให้ตัวเอง
แผ่นป้ายเขียนคำอธิษฐาน ซึ่งก็ต้องเสียเงินซื้อเพื่อมาเขียน
ส่วนอื่นๆในบริเวณศาลเจ้า ที่นี่ไม่ใหญ่เท่าไหร่ เดินนิดเดียวก็ทั่วแล้ว
เมื่อออกมาด้านหน้าศาลเจ้าก็พบป้ายรถเมล์ แต่เมื่อมองดูรอบเที่ยวรถก็พบว่ามันน้อยมากเลย หวังพึ่งไม่ได้สักเท่าไหร่
เสร็จแล้วก็เดินต่อไป เป้าหมายต่อไปคืออยากเห็นทะเลญี่ปุ่นสักหน่อย ดังนั้นต้องเดินไปยังริมฝั่งทะเล
ภาพถ่ายระหว่างทางที่เดินไป
สักพักก็มาถึงบริเวณที่เป็นท่าเรือ ได้เห็นทะเลแล้ว ทิวทัศน์สวยมาก
เมื่อเห็นทะเลแล้วเราก็เดินเลียบทะเลเพื่อชมทิวทัศน์ไปเรื่อยๆ เส้นทางต้องขึ้นสะพานด้วย
ทิวทัศน์ที่มองจากบนสะพานเป็นอะไรที่สวยงามมาก
ตรงนี้เหมือนเขากำลังซ่อมอะไรกันอยู่
จากตรงนี้มองเห็นแสงบันไดนางฟ้าด้วย คือแสงแดดที่ลอดผ่านเมฆออกมาเป็นลำแสงสวยงาม
ลงมาจากสะพานแล้ว ทิวทัศน์ริมทะเลจากตรงนี้ก็ไม่เลว
เดินเลียบริมทะเลต่อไป ระหว่างทางทิวทัศน์สวยงามจนเกินคำบรรยายจริงๆ
เดินผ่านสุสานด้วย
ผ่านย่านที่อยู่อาศัย
แล้วก็มาถึงสถานที่เที่ยวแห่งต่อไป นั่นคือทุ่งสนแห่งเคฮิ (気比の松原, เคฮิโนะมัตสึบาระ) เป็นทุ่งสนขนาดใหญ่ที่อยู่ริมฝั่งทะเล
บรรยากาศในบริเวณทุ่งสน รู้สึกได้ว่าที่นี่สวยงามมากเมื่อมีหิมะแบบนี้
ในนี้มีป้ายรถเมล์ด้วย แต่ดูตารางเวลาแล้วก็ถอนใจ เพราะมีรถเมล์ผ่านแค่ ๔ คันต่อวันเท่านั้น น้อยจนไม่อาจหวังจะมารอได้
ป้ายเตือนให้เวลาจุดไฟระวังอย่างเต็มที่
มองไปทางนี้เริ่มเห็นทะเล
เดินตัดทุ่งเข้ามาก็เริ่มเห็นหาดทราย แต่ตรงนี้ไม่สามารถผ่านได้เพราะพื้นเปียกแฉะอยู่ แม้ว่ารองเท้าเราจะเปียกไปนานแล้วแต่ก็ไม่อยากให้เปียกยิ่งกว่านี้อีก
กลับมาเดินตามเส้นทางเพื่อออกไปยังชายฝั่งทะเล
เคยเห็นหิมะมาจากที่อื่นหลายครั้งแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหิมะบนหาดทรายริมทะเล เป็นภาพที่สวยงามเกินบรรยาย
เมื่อได้เห็นทะเลแล้วเราก็เดินออกมา ที่จริงแล้วเพิ่งเดินผ่านทุ่งสนไปได้แค่ครึ่งเดียวเท่านั้น แต่คิดว่าไปต่อก็คงเห็นทิวทัศน์เหมือนเดิมก็เลยจะเดินกลับสถานีรถไฟแล้ว
ขาเดินกลับนั้นเราดูเวลาว่าขณะนั้นประมาณ 9:58 แต่รถไฟรอบที่ต้องการจะขึ้นนั้นออกตอน 10:44
ฟังดูเหมือนเวลาจะเยอะเหลือเฟือ แต่หากลองพิจารณาจากเวลาที่เรามาถึงก็คือ 8:28 เท่ากับเราใช้เวลาเดินมาแล้วชั่วโมงครึ่ง แน่นอนว่าที่นานขนาดนี้เพราะเดินเรื่อยเปื่อยแวะชมถ่ายรูปไปเรื่อยๆ ดังนั้นจึงใช้เวลานาน ถ้าหากเดินตลอดย่อมเร็วกว่านี้
ถึงอย่างนั้นตำแหน่งที่นี่ก็ไกลจากสถานีรถไฟมาไกลมากจริงๆ เวลาที่มีอยู่แค่ประมาณ ๔๕ นาทีจึงไม่ถือว่าเหลือเฟือนักอย่างที่คิด แต่ก็ไม่ได้ตึงเครียดขนาดต้องรีบวิ่ง
เราจึงตัดสินใจว่าขากลับก็จะเดินไปเรื่อยๆแบบเร่งฝีเท้าหน่อย แต่ก็ไม่ลืมถ่ายรูปไปตามทางเรื่อยๆด้วย โดยเลือกเส้นทางที่ไม่ซ้ำกับตอนขามา คือจะเดินผ่านกลางย่านชุมชนแทนที่จะเดินเลียบทะเล
ภาพบ้านเมืองที่ถ่ายระหว่างทางขากลับ
แต่ยิ่งใกล้เวลาเราก็ยิ่งเริ่มวิตก เวลามันกลับบีบเข้ามาเรื่อยๆจนไม่อาจเดินอย่างสบายใจได้
สักพักก็เดินผ่านมาเจอป้ายรถเมล์ ซึ่งเมื่อดูตารางเวลาพบว่ามีรถรอบต่อไปที่จะออกไปยังสถานีรถไฟ โดยจะมาถึงป้ายนี้เวลา 10:23 ขณะที่เราเดินถึงป้ายนี้คือเวลา 10:20 จึงกะจะรอรถเพื่อกลับสถานีคงจะถึงได้ในไม่ช้า
แต่เมื่อรอจนถึงเวลากลับพบว่ารถยังไม่มา จึงตัดสินใจเดินต่อไปเพราะถ้ามัวรอแล้วรถไม่มาจะกลายเป็นเราเสียเวลาโดยใช่เหตุซึ่งจะทำให้ไปถึงสถานีไม่ทันได้ ปกติรถเมล์ในญี่ปุ่นไม่น่าผิดเวลาบ่อยๆ ยิ่งโดยเฉพาะในเมืองเล็กๆแบบนี้ คิดว่าคงมีอะไรผิดพลาดบางอย่าง
เรารีบวิ่งต่อทันทีเพื่อไปยังสถานี จังหวะนั้นทุกนาทีมีค่ามากมายเพราะใกล้ถึงเวลาแล้ว
แต่เมื่อเดินผ่านสะพานเห็นทิวทัศน์สวยงามเราก็ไม่ลืมที่จะถ่ายรูป แต่ก็ไม่ใช่การหยุดยืนถ่ายแบบสบายๆ แต่เป็นการเดินไปถ่ายไป ภาพเลยอาจออกมาไม่ดีนัก
เวลา 10:37 เราเข้ามาใกล้สถานีจนอยู่ในระยะที่มองเห็นได้แล้ว ระหว่างนั้นต้องผ่านทางเดินซึ่งเคยผ่านมาแล้วตอนขามา แต่ตอนนั้นไม่ได้สังเกตว่ามีทางเดินตรงนี้อยู่ ทางเดินนี้มีชื่อว่า เอกิมาเอะยุเมะซากิโดริ (駅前ゆめさき通り) แปลตรงๆว่าถนนสู่ความฝันหน้าสถานี ช่างเป็นชื่อที่เข้ากับอารมณ์เราขณะนั้นจริงๆ
แล้วเราก็กลับมาถึงสถานีเวลา 10:41
แล้วก็รีบวิ่งไปยังชานชลาที่จะเดินทางสู่เมืองเป้าหมายต่อไปคือเมืองโอบามะ (小浜市) ทันที
เวลา 10:43 เรามาถึงชานชลาซึ่งรถไฟกำลังจอดรออยู่แล้ว
และ... พอถึง 10:44 รถไฟก็ออกเดินทางตามเวลา เป็นการมาถึงที่เฉียดฉิวจริงๆ ประสบการณ์ตื่นเต้นแบบนี้คงหาไม่ได้อีกแล้ว เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าควรกะเวลาให้ดีกว่านี้
แล้วรถก็ออกเดินทางมุ่งสู่เมืองโอบามะ
ตอนต่อไปเป็นเรื่องราวการเที่ยวในเมืองโอบามะ ติดตามอ่านกันต่อได้ https://phyblas.hinaboshi.com/20130213
ปิดท้ายด้วยแผนที่สรุปเส้นทางเดินที่เดินในวันนี้
เส้นสีม่วงคือเส้นทางขาไป ส่วนสีน้ำตาลคือขากลับ
Ⓐ = สถานีทสึรุงะ
Ⓑ = ศาลเจ้าเคฮิ
Ⓒ = ท่าเรือ
Ⓓ = ทุ่งสนเคฮิ
เข้าสู่วันที่ ๓ ของการเที่ยวในญี่ปุ่น
ต่อเนื่องจากการเที่ยวของเมื่อวาน https://phyblas.hinaboshi.com/20130209
ซึ่งหิมะตกลงมาอย่างหนักในบางพื้นที่ ทำให้ตารางเวลารถไฟแปรปรวน
เมื่อดูพยากรณ์อากาศก็พบว่าในวันนี้เองหิมะก็ตกเช่นกัน แต่หากไปเที่ยวในสถานที่ที่หิมะน้อย หรืออุ่นจนแม้หิมะตกก็ไม่ทับถมเป็นสีขาวลงบนพื้นก็น่าเสียดายแย่
ดังนั้นแผนการในวันนี้จึงมีการเปลี่ยนแปลงจากที่วางแผนไว้ตอนต้นก่อนมา นั่นคือเราจะไปเที่ยวจังหวัดฟุกุอิ (福井県) ซึ่งเป็นพื้นที่ที่หิมะตกเยอะ น่าจะได้เห็นหิมะขาวโพลนสวย
จากเดิมแผนเที่ยวจังหวัดฟุกุอิถูกวางไว้วันที่ 21 แต่ตอนนี้ย้ายมาเป็นวันที่ 19 ส่วนแผนที่วางไว้ว่าจะไปตอนวันที่ 19 เดิมก็ย้ายไปวันที่ 20 และแผนวันที่ 20 ก็ย้ายไปวันที่ 21 สลับกันไปทั้งหมดแบบนี้
ซึ่งก็ไม่ได้เป็นปัญหามากนัก แต่ก็มีปัญหาอยู่นิดหน่อยเพราะว่าเสาร์อาทิตย์จันทร์มีอะไรบางอย่างที่ต่างกัน ซึ่งจะกล่าวถึงต่อไป แต่สำหรับวันนี้เรายังไม่เจอผลกระทบอะไร
เช่นเดียวกับเมื่อวาน วันนี้เราออกไปนั่งรถเมล์ที่ข้างหอพักเพื่อไปยังสถานีเกียวโตเพื่อนั่งรถไฟไปเที่ยว แต่วันนี้ไม่ต้องรีบเร่งมากเพราะรถไฟที่กะจะนั่งนั้นมีเช้าสุดคือรอบ 7:38 จึงรอหกโมงครึ่งค่อยไปขึ้นรถเมล์ พอไปถึงสถานีก็ยังมีเวลาหาอะไรกิน
เช้านี้ซื้อแม็กโดนัลด์ที่สถานีทานเป็นมื้อเช้า แม็กชิ้นที่ซื้อราคา ๒๖๐ เยนเท่านั้น แม็กที่นี่ถูกมาก ชิ้นที่ถูกสุดราคาแค่ ๑๐๐ เยนเท่านั้น เป็นของที่ถูกมากเมื่อเทียบกับค่าครองชีพของคนที่นี่ ดังนั้นหากใช้ชีวิตอยู่ญี่ปุ่นเราคงได้กินแม็กเป็นประจำแน่เลย ซึ่งคงจะไม่ดีต่อสุขภาพแน่
ซื้อแม็กเสร็จก็ไปรอที่ชานชลา
รถที่เรารอนั้นคือรถด่วนธันเดอร์เบิร์ด (サンダーバード) เป็นรถด่วนที่วิ่งจากเมืองโอซากะไปยังเมืองโทยามะ (富山市) ระหว่างทางก็ผ่านจังหวัดเกียวโต จังหวัดฟุกุอิ และจังหวัดอิชิกาวะ (石川県)
Kaisai WIDE area pass ที่เราใช้อยู่นี้สามารถขึ้นรถด่วนคันนี้ได้ด้วย เพียงแต่นั่งได้แค่ช่วงจากโอซากะถึงเมืองทสึรุงะ (敦賀市) จังหวัดฟุกุอิเท่านั้น ถ้าเลยต่อไปจากนี้จะต้องเสียค่าบริการเพิ่ม
ดังนั้นเมืองทสึรุงะจึงได้กลายมาเป็นเป้าหมายของการเดินทางครั้งนี้ เราเริ่มไปค้นหาข้อมูลว่าเมืองนี้มีอะไรเที่ยวบ้าง พบว่าความจริงแล้วก็ไม่ได้มีสถานที่น่าสนใจโดดเด่นเป็นพิเศษ แต่ก็อยากลองไปสักครั้งเพราะจะได้ใช้พาสให้คุ้ม และเมืองนี้ตั้งอยู่ติดริมฝั่งทะเลญี่ปุ่น น่าจะบรรยากาศดี เราอยากเห็นทะเลญี่ปุ่นสักครั้ง
ทสึรุงะเป็นเมืองท่าที่สำคัญแห่งหนึ่งในฝั่งทะเลญี่ปุ่น นอกจากนี้ยังเป็นที่ตั้งของโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ที่สำคัญของภูมิภาคนี้
ตำแหน่งเมืองทสึรุงะ สีชมพูเข้มในแผนที่
ได้เวลาขึ้นรถ ด้านในคนนั่งเยอะจนแน่น แต่ก็ยังหาที่นั่งได้
พอหาที่นั่งได้เราก็หยิบแม็กที่ซื้อไว้ขึ้นมาทาน
รถนี้เป็นรถด่วน ดังนั้นจะไม่มีการแวะจอดที่ไหนเลยนอกจากสถานีสำคัญ ซึ่งรถที่นั่งเที่ยวนี้พอออกจากเกียวโตก็จะไม่มีการแวะระหว่างทางเลยจนถึงสถานีทสึรุงะ
รถออกไปได้ไม่นานก็เข้าสู่เขตจังหวัดชิงะ (滋賀県) ซึ่งเป็นจังหวัดทางผ่านที่รถไม่ได้แวะจอด สักพักก็เริ่มเห็นข้างนอกเต็มไปด้วยหิมะสวยงาม ระหว่างทางก็เลยเอาแต่จดจ่อกับการมองไปข้างนอกแล้วถ่ายรูปตลอดทาง
แล้วรถธันเดอร์เบิร์ดซึ่งออกจากเกียวโต 7:38 ก็วิ่งตรงดิ่งรวดเดียวถึงทสึรุงะในเวลา 8:28 ใช้เวลาเพียง ๕๐ นาที
นี่เป็นแผนที่แสดงเส้นทางของธันเดอร์เบิร์ดที่เดินทางจากเกียวโตไปยังทสึรุงะ แสดงโดยเส้นสีม่วง จุดปลายด้านล่างคือเกียวโต จุดปลายด้านบนคือทสึรุงะ ส่วนพื้นที่ตรงกลางทางนั้นเป็นส่วนของจังหวัดชิงะ ซึ่งมีทะเลสาบบิวะ (琵琶湖) ทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นอยู่ตรงกลาง
เส้นทางรถไฟนี้ส่วนที่เลียบทะเลสาบคือตั้งแต่สถานียามาชินะ (山科駅) ในเกียวโต ไปจนถึงสถานีโอวมิชิโอซึ (近江塩津駅) ในเมืองนางาฮามะ (長浜市) จังหวัดชิงะเรียกว่าทางรถไฟสายโคเซย์ (湖西線) โดยที่คำว่าโคะ (湖) แปลว่าทะเลสาบ และเซย์ (西) แปลว่าตะวันตก ดังนั้นโคเซย์จึงแปลว่าตะวันตกของทะเลสาบ นั่นเพราะบริเวณนี้อยู่ทางฝั่งตะวันตกของทะเลสาบบิวะ
ส่วนเส้นทางจากสถานีโอวมิชิโอซึไปยังสถานีทสึรุงะนั้นเป็นส่วนหนึ่งของสายหลักโฮกุริกุ (北陸本線, โฮกุริกุฮนเซง) ซึ่งเป็นเส้นทางรถไฟที่ลากจากสถานีไมบาระ (米原駅) ในเมืองไมบาระ (米原市) จังหวัดชิงะ ผ่านสถานีต่างๆในจังหวัดฟุกุอิ, อิชิกาวะ และโทยามะไปจนถึงสุดทางที่สถานีนาโอเอตสึ (直江津駅) ในเมืองโจวเอตสึ (上越市) จังหวัดนีงาตะ (新潟県)
ที่ชานชลาของสถานีทสึรุงะก็เต็มไปด้วยหิมะ
"ขอต้อนรับสู่ทสึรุงะ"
ด้านหน้าสถานี
จากนั้นเราก็รีบเดินไปยังสถานที่เที่ยวทันที โดยที่วันนี้เราพึ่งพาระบบ GPS ในมือถืออย่างเต็มที่ เรียกได้ว่าเปิดมือถือแล้วเดินตามเลย
สภาพบ้านเมืองที่เห็นระหว่างทาง
ระหว่างทางนั้นพื้นเปียกแฉะมากเพราะหิมะที่ละลายอยู่ตามพื้น ทำให้เดินได้ไม่นานน้ำก็ซึมเข้าไปในรองเท้า และตลอดทั้งวันนั้นเราก็ต้องทนกับรองเท้าที่เปียกแฉะไปตลอด
ร้านตัดผมใหญ่เบ้อเริ่ม ที่นี่ค่าตัดผมแพงมาก ดูราคาด้านบนจะเห็นว่าค่าตัดผมผู้ใหญ่ 1680 เยน เด็ก 1050 เยน ย้อมผม 3150 เยนดังนั้นช่างตัดผมที่นี่แต่ละคนก็รวยๆทั้งนั้น ดูถูกไม่ได้เลย
ถึงแล้ว สถานที่เที่ยวชื่อดังของเมืองนี้ ศาลเจ้าเคฮิ (氣比神宮, เคฮิจิงงู) นี่เป็นเสาโทริอิทางเข้าด้านหน้าของศาลเจ้า ถูกเรียกว่าเป็นหนึ่งในสามเสาโทริอิสำคัญของญี่ปุ่น (日本三大鳥居) โดยอีกสองแห่งคือที่ศาลเจ้าอิตสึกุชิมะ (厳島神社) บนเกาะมิยาจิมะ (宮島) จังหวัดฮิโรชิมะ (広島県) และที่ศาลเจ้าคาสึงะ (春日大社) ในเมืองนาระ (奈良市) จังหวัดนาระ (奈良県)
ศาลเจ้าแห่งนี้มีประวัติความเป็นมาเก่าแก่มาก มีบันทึกเขียนถึงตั้งแต่สมัยสมเด็จพระจักรพรรดินีจิงงู (ปี 201– 269) จึงคาดกันว่าต้องถูกสร้างมาตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้ว
รูปปั้นสิงโตด้านหน้าทางเข้า
ภายในบริเวณศาลเจ้า
เสาโทริอิทางเข้าไปยังส่วนอาคารหลัก
อาคารหอหลัก
เข้าไปดูใกล้ๆ
ด้านในเข้าไปไม่ได้ แต่ส่องมองจากด้านนอก สวยมาก
ด้านซ้ายของหอหลักเป็นที่ขายของ มีพวกเครื่องรางต่างๆ
เราเองก็มีซื้อไปอันนึงราคา ๖๐๐ เนื่องจากเพื่อนฝากซื้อ ไม่ได้ซื้อไว้ให้ตัวเอง
แผ่นป้ายเขียนคำอธิษฐาน ซึ่งก็ต้องเสียเงินซื้อเพื่อมาเขียน
ส่วนอื่นๆในบริเวณศาลเจ้า ที่นี่ไม่ใหญ่เท่าไหร่ เดินนิดเดียวก็ทั่วแล้ว
เมื่อออกมาด้านหน้าศาลเจ้าก็พบป้ายรถเมล์ แต่เมื่อมองดูรอบเที่ยวรถก็พบว่ามันน้อยมากเลย หวังพึ่งไม่ได้สักเท่าไหร่
เสร็จแล้วก็เดินต่อไป เป้าหมายต่อไปคืออยากเห็นทะเลญี่ปุ่นสักหน่อย ดังนั้นต้องเดินไปยังริมฝั่งทะเล
ภาพถ่ายระหว่างทางที่เดินไป
สักพักก็มาถึงบริเวณที่เป็นท่าเรือ ได้เห็นทะเลแล้ว ทิวทัศน์สวยมาก
เมื่อเห็นทะเลแล้วเราก็เดินเลียบทะเลเพื่อชมทิวทัศน์ไปเรื่อยๆ เส้นทางต้องขึ้นสะพานด้วย
ทิวทัศน์ที่มองจากบนสะพานเป็นอะไรที่สวยงามมาก
ตรงนี้เหมือนเขากำลังซ่อมอะไรกันอยู่
จากตรงนี้มองเห็นแสงบันไดนางฟ้าด้วย คือแสงแดดที่ลอดผ่านเมฆออกมาเป็นลำแสงสวยงาม
ลงมาจากสะพานแล้ว ทิวทัศน์ริมทะเลจากตรงนี้ก็ไม่เลว
เดินเลียบริมทะเลต่อไป ระหว่างทางทิวทัศน์สวยงามจนเกินคำบรรยายจริงๆ
เดินผ่านสุสานด้วย
ผ่านย่านที่อยู่อาศัย
แล้วก็มาถึงสถานที่เที่ยวแห่งต่อไป นั่นคือทุ่งสนแห่งเคฮิ (気比の松原, เคฮิโนะมัตสึบาระ) เป็นทุ่งสนขนาดใหญ่ที่อยู่ริมฝั่งทะเล
บรรยากาศในบริเวณทุ่งสน รู้สึกได้ว่าที่นี่สวยงามมากเมื่อมีหิมะแบบนี้
ในนี้มีป้ายรถเมล์ด้วย แต่ดูตารางเวลาแล้วก็ถอนใจ เพราะมีรถเมล์ผ่านแค่ ๔ คันต่อวันเท่านั้น น้อยจนไม่อาจหวังจะมารอได้
ป้ายเตือนให้เวลาจุดไฟระวังอย่างเต็มที่
มองไปทางนี้เริ่มเห็นทะเล
เดินตัดทุ่งเข้ามาก็เริ่มเห็นหาดทราย แต่ตรงนี้ไม่สามารถผ่านได้เพราะพื้นเปียกแฉะอยู่ แม้ว่ารองเท้าเราจะเปียกไปนานแล้วแต่ก็ไม่อยากให้เปียกยิ่งกว่านี้อีก
กลับมาเดินตามเส้นทางเพื่อออกไปยังชายฝั่งทะเล
เคยเห็นหิมะมาจากที่อื่นหลายครั้งแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหิมะบนหาดทรายริมทะเล เป็นภาพที่สวยงามเกินบรรยาย
เมื่อได้เห็นทะเลแล้วเราก็เดินออกมา ที่จริงแล้วเพิ่งเดินผ่านทุ่งสนไปได้แค่ครึ่งเดียวเท่านั้น แต่คิดว่าไปต่อก็คงเห็นทิวทัศน์เหมือนเดิมก็เลยจะเดินกลับสถานีรถไฟแล้ว
ขาเดินกลับนั้นเราดูเวลาว่าขณะนั้นประมาณ 9:58 แต่รถไฟรอบที่ต้องการจะขึ้นนั้นออกตอน 10:44
ฟังดูเหมือนเวลาจะเยอะเหลือเฟือ แต่หากลองพิจารณาจากเวลาที่เรามาถึงก็คือ 8:28 เท่ากับเราใช้เวลาเดินมาแล้วชั่วโมงครึ่ง แน่นอนว่าที่นานขนาดนี้เพราะเดินเรื่อยเปื่อยแวะชมถ่ายรูปไปเรื่อยๆ ดังนั้นจึงใช้เวลานาน ถ้าหากเดินตลอดย่อมเร็วกว่านี้
ถึงอย่างนั้นตำแหน่งที่นี่ก็ไกลจากสถานีรถไฟมาไกลมากจริงๆ เวลาที่มีอยู่แค่ประมาณ ๔๕ นาทีจึงไม่ถือว่าเหลือเฟือนักอย่างที่คิด แต่ก็ไม่ได้ตึงเครียดขนาดต้องรีบวิ่ง
เราจึงตัดสินใจว่าขากลับก็จะเดินไปเรื่อยๆแบบเร่งฝีเท้าหน่อย แต่ก็ไม่ลืมถ่ายรูปไปตามทางเรื่อยๆด้วย โดยเลือกเส้นทางที่ไม่ซ้ำกับตอนขามา คือจะเดินผ่านกลางย่านชุมชนแทนที่จะเดินเลียบทะเล
ภาพบ้านเมืองที่ถ่ายระหว่างทางขากลับ
แต่ยิ่งใกล้เวลาเราก็ยิ่งเริ่มวิตก เวลามันกลับบีบเข้ามาเรื่อยๆจนไม่อาจเดินอย่างสบายใจได้
สักพักก็เดินผ่านมาเจอป้ายรถเมล์ ซึ่งเมื่อดูตารางเวลาพบว่ามีรถรอบต่อไปที่จะออกไปยังสถานีรถไฟ โดยจะมาถึงป้ายนี้เวลา 10:23 ขณะที่เราเดินถึงป้ายนี้คือเวลา 10:20 จึงกะจะรอรถเพื่อกลับสถานีคงจะถึงได้ในไม่ช้า
แต่เมื่อรอจนถึงเวลากลับพบว่ารถยังไม่มา จึงตัดสินใจเดินต่อไปเพราะถ้ามัวรอแล้วรถไม่มาจะกลายเป็นเราเสียเวลาโดยใช่เหตุซึ่งจะทำให้ไปถึงสถานีไม่ทันได้ ปกติรถเมล์ในญี่ปุ่นไม่น่าผิดเวลาบ่อยๆ ยิ่งโดยเฉพาะในเมืองเล็กๆแบบนี้ คิดว่าคงมีอะไรผิดพลาดบางอย่าง
เรารีบวิ่งต่อทันทีเพื่อไปยังสถานี จังหวะนั้นทุกนาทีมีค่ามากมายเพราะใกล้ถึงเวลาแล้ว
แต่เมื่อเดินผ่านสะพานเห็นทิวทัศน์สวยงามเราก็ไม่ลืมที่จะถ่ายรูป แต่ก็ไม่ใช่การหยุดยืนถ่ายแบบสบายๆ แต่เป็นการเดินไปถ่ายไป ภาพเลยอาจออกมาไม่ดีนัก
เวลา 10:37 เราเข้ามาใกล้สถานีจนอยู่ในระยะที่มองเห็นได้แล้ว ระหว่างนั้นต้องผ่านทางเดินซึ่งเคยผ่านมาแล้วตอนขามา แต่ตอนนั้นไม่ได้สังเกตว่ามีทางเดินตรงนี้อยู่ ทางเดินนี้มีชื่อว่า เอกิมาเอะยุเมะซากิโดริ (駅前ゆめさき通り) แปลตรงๆว่าถนนสู่ความฝันหน้าสถานี ช่างเป็นชื่อที่เข้ากับอารมณ์เราขณะนั้นจริงๆ
แล้วเราก็กลับมาถึงสถานีเวลา 10:41
แล้วก็รีบวิ่งไปยังชานชลาที่จะเดินทางสู่เมืองเป้าหมายต่อไปคือเมืองโอบามะ (小浜市) ทันที
เวลา 10:43 เรามาถึงชานชลาซึ่งรถไฟกำลังจอดรออยู่แล้ว
และ... พอถึง 10:44 รถไฟก็ออกเดินทางตามเวลา เป็นการมาถึงที่เฉียดฉิวจริงๆ ประสบการณ์ตื่นเต้นแบบนี้คงหาไม่ได้อีกแล้ว เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าควรกะเวลาให้ดีกว่านี้
แล้วรถก็ออกเดินทางมุ่งสู่เมืองโอบามะ
ตอนต่อไปเป็นเรื่องราวการเที่ยวในเมืองโอบามะ ติดตามอ่านกันต่อได้ https://phyblas.hinaboshi.com/20130213
ปิดท้ายด้วยแผนที่สรุปเส้นทางเดินที่เดินในวันนี้
เส้นสีม่วงคือเส้นทางขาไป ส่วนสีน้ำตาลคือขากลับ
Ⓐ = สถานีทสึรุงะ
Ⓑ = ศาลเจ้าเคฮิ
Ⓒ = ท่าเรือ
Ⓓ = ทุ่งสนเคฮิ
-----------------------------------------
囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧
หมวดหมู่
-- ประเทศญี่ปุ่น >> ฟุกุอิ-- ประเทศญี่ปุ่น >> ชิงะ
-- ท่องเที่ยว >> ทะเล
-- ท่องเที่ยว >> รถไฟ
-- ท่องเที่ยว >> ศาสนสถาน >> ศาลเจ้า
-- ท่องเที่ยว >> หิมะ