โกกาโชวคนโดว ย่านเมืองเก่ากลางชนบทของจังหวัดชิงะ
เขียนเมื่อ 2013/02/21 00:38
แก้ไขล่าสุด 2022/10/06 11:58
#อาทิตย์ 20 ม.ค. 2013
จากตอนที่แล้วที่ไปตามรอยชมรมคนไร้เพื่อนที่สถานีโฮซึมิ (穂積駅) ในเมืองมิซึโฮะ (瑞穂市) จังหวัดกิฟุ (岐阜県) https://phyblas.hinaboshi.com/20130219
เราก็นั่งรถไฟย้อนกลับมาที่สถานีไมบาระ (米原駅) ในเมืองไมบาระ (米原市) จากนั้นก็นั่งย้อนต่อกลับมาจนถึงสถานีโนโตงาวะ (能登川駅) ซึ่งอยู่ในเขตเมืองฮิงาชิโอวมิ (東近江市) จังหวัดชิงะ (滋賀県)
ด้านนอกสถานี
ตรงนี้เป็นจุดขึ้นรถบัสซึ่งเราต้องขึ้นจากที่นี่เพื่อไปยังโกกาโชวคนโดว (五個荘金堂) ย่านเมืองเก่าซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในชนบทของจังหวัดชิงะ
โกกาโชวคนโดวตั้งอยู่ในเขตเมืองโกกาโชว (五個荘町) ซึ่งปัจจุบันถูกควบรวมอยู่ในเขตเมืองฮิงาชิโอวมิ ที่นี่เป็นบ้านเกิดของพ่อค้าแห่งโอวมิ (近江商人) ซึ่งมีชื่อเสียงในการทำการค้ามาตั้งแต่สมัยคามาคุระ (鎌倉時代) มาจนถึงสมัยโชววะ (昭和時代)
คำว่าโอวมิ (近江) เป็นชื่อแคว้นในอดีตซึ่งอยู่ในพื้นที่ซึ่งปัจจุบันคือจังหวัดชิงะ ชื่อสถานที่ภายในจังหวัดชิงะนั้นจึงมีหลายแห่งที่มีคำว่าโอวมิอยู่ด้วย
อาคารในเขตโกกาโชวคนโดวถูกเลือกให้เป็นพื้นที่อนุรักษ์กลุ่มสิ่งก่อสร้างดั้งเดิมที่สำคัญ (重要伝統的建造物群保存地区)
รถเมล์ที่จะต้องขึ้นนั้นมาจอดรออยู่แล้วที่ป้ายเพื่อเตรียมจะออก รถคันนี้มีปลายทางอยู่ที่สถานีโยวกะอิจิ (八日市駅) ซึ่งอยู่ในเขตเมืองฮิงาชิโอวมิเช่นกัน โดยโกกาโชวคนโดวที่เราจะไปนั้นเป็นสถานที่ที่อยู่ระหว่างทาง
เมืองฮิงาชิโอวมินี้เป็นเมืองที่เพิ่งเกิดใหม่ในปี 2005 จากการควบรวมเขตเมืองที่มีอยู่ก่อนหน้านี้หลายเมืองเข้าด้วยกัน เช่นเมืองโยวกะอิจิ (八日市市) ซึ่งได้กลายมาเป็นศูนย์กลาง และเมืองโกกาโชวที่เราจะไป
ต่อมาในปี 2006 ได้มีการควบรวมเมืองบางส่วนเข้ามาอีก ซึ่งได้แก่เมืองโนโตงาวะ (能登川町) ซึ่งก็คือที่นี่
พื้นที่สีชมพูเข้มในแผนที่คือเขตเมืองฮิงาชิโอวมิ อาณาเขตกว้างใหญ่มากเพราะเกิดจากการผนวกหลายๆเมืองเข้าด้วยกัน
ตอนที่ไปถึงสถานียังเหลือเวลานิดหน่อยก่อนรถเมล์จะออกตามตารางเวลา ก็เลยลองไปเดินเล่นๆดูแถวๆนี้ แถวนี้เป็นแค่เมืองเล็กๆ ดูเงียบๆ
แล้วรถเมล์ก็ออกเดินทาง
ใช้เวลาประมาณ ๑๕ นาทีก็มาถึงป้ายที่จะลงคือป้ายคนโดวทัตสึตะงุจิ (金堂竜田口) ค่าโดยสารคือ ๒๘๐ เยน
เมื่อมาถึงก็พบว่าที่นี่เป็นชนบทจริงๆ มองรอบด้านเห็นทุ่งกว้างมากมาย มีบ้านเรือนอยู่ไม่หนาตา ดูเงียบสงบมาก
ในบริเวณเต็มไปด้วยอาคารแบบเก่าสวยๆมากมาย เดินชมไปเรื่อยๆก็เพลิดเพลิน
บางบริเวณยังเห็นมีหิมะเกาะอยู่ คงเป็นหิมะที่ตกค้างจากเมื่อวาน ยังพอเหลือให้เห็นอยู่ประปราย
บางบ้านตกแต่งสวนในบริเวณสวยงาม
กลางหมู่บ้านก็ยังมีพื้นที่ปลูกผักเล็กๆ น่าจะเอาไว้ใช้ทานเอง
ศาลเจ้าโองิ (大城神社)
ในบริเวณศาลเจ้า
ที่นี่ก็เป็นศาลเจ้าเทมมังงู ในศาลเจ้าเทมมังงูที่ต่างๆมักพบรูปปั้นวัว เพราะศาลเจ้าเทมมังงูถือว่าวัวเป็นสัตว์รับใช้ของเทพเจ้า
เห็นมีคนกำลังไหว้อยู่ด้วย
ใกล้ๆศาลเจ้ามีโรงเรียนประถมโกกาโชว (五個荘小学校)
ย่านเมืองเก่าเขตโกกาโชวคนโดวก็หมดเพียงแค่นี้ แต่สถานที่ท่องเที่ยวก็ไม่ได้มีแค่นี้ จากนี้ไปเราจะเดินทางไปยังสถานีรถไฟ ระหว่างทางก็มีผ่านสถานที่บางอย่างที่พอจะเรียกได้ว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยว แต่ไม่ได้มีชื่อเสียงนัก
ที่แรกคืออาคารคัมโปวกัง (観峰館) ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับศิลปะการเขียนพู่กัน
แต่ช่วงที่ไปมันปิดฤดูหนาวอยู่ ตั้งแต่วันที่ 13 ธันวาคมจนสิ้นเดือนมกราคม
เดินต่อมาอีกสักนิดก็เจอป้ายบอกทางไปยังสถานที่เที่ยวอีกแห่ง
นั่นคือคฤหาสน์เก่าของพ่อค้าโอวมิผู้มั่งคั่งชื่อฟุจิอิ ฮิโกชิโรว (藤井 彦四郎) ซึ่งตอนนี้เป็นพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ของเมืองโกกาโชว
ภายในสวนบริเวณบ้านตกแต่งไว้สวยงาม
ตัวคฤหาสน์เป็นพิพิธภัณฑ์ ถ้าจะเข้าไปก็ต้องเสียตังก็เลยไม่ได้เข้า
จากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว ที่จริงสถานที่เที่ยวยังมีอีก แต่ก็ไม่ได้อยู่ระหว่างทางผ่าน แล้วก็ไม่ได้น่าสนใจมาก ก็เลยรีบเดินมุ่งหน้าสู่สถานีรถไฟต่อไป
อาคารสีเหลืองที่เห็นริมน้ำนี่เป็นบ้านโรงแรม
เส้นทางเดินสู่สถานีรถไฟเป็นซอยแคบๆเรียบๆ
เมื่อถึงตัวสถานีรถไฟเราก็แปลกใจไม่น้อย เพราะสถานีที่นี่เล็กมาก และไม่มีคนเฝ้าอยู่เลย ผิดกับสถานีในเมืองอื่นที่เคยไปมา ซึ่งเป็นเมืองใหญ่กว่านี้
สถานีนี้ชื่อว่าสถานีโกกาโชว (五箇荘駅) ชื่อเหมือนกับชื่อเมืองโกกาโชว แต่คันจิที่เขียนต่างกันเล็กน้อย ไม่ได้ใช้อักษร 個 แต่เป็น 箇 ความจริงแล้วนี่เป็นสถานีที่ใกล้ที่สุดถ้าจะไปเที่ยวโกกาโชวคนโดว แต่ก็ไกลพอสมควรต้องเดินครึ่งชั่วโมงจึงถึงและไม่มีรถเมล์ไปด้วย แต่ถ้าจากสถานีโนโตงาวะ (ซึ่งอยู่ไกลกว่า) กลับมีรถเมล์ไปได้ จึงเลือกนั่งรถเมล์มาจากที่นั่นแล้วขากลับค่อยมากลับที่สถานีโกกาโชว
ทางรถไฟสายที่ผ่านสถานีนี้เป็นของบริษัทโอวมิเท็ตสึโดว (近江鉄道) ชื่อสายว่าสายหลักโอวมิเท็ตสึโดว (近江鉄道本線) เป็นสายที่ลากจากสถานีไมบาระไปยังสถานีคิบุกาวะ (貴生川駅) ในเขตเมืองโควกะ (甲賀市) เส้นทางทั้งหมดอยู่ในจังหวัดชิงะ
เส้นทางรถไฟสายนี้คู่ขนานไปกับสายบิวาโกะ (琵琶湖線) ของ JR แต่จะอยู่ห่างจากทะเลสาบบิวะมากกว่า และมาตัดกันที่สถานีฮิโกเนะ (彦根駅) ในเมืองฮิโกเนะ (彦根市)
ตัวชานชลาสามารถเดินเข้าออกได้ตามใจชอบ ไม่ต้องผ่านที่ตรวจตั๋ว เพระเขาจะเก็บตังบนรถไฟแทน ดูเหมือนลักษณะของสถานีรถไฟในบริเวณชนบทส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้ คือเรียบๆง่ายๆ
จะลงไปเดินเล่นบนทางรถไฟก็ได้ ไม่มีอันตรายอะไรถ้าไม่มีสัญญาณเตือนว่ารถไฟกำลังผ่านมา
ที่กั้นทางรถไฟอยู่ข้างๆสถานี ถ้ารถไฟกำลังจะมามันก็จะร้องเตือน
สำหรับทิศทางที่เราจะไปคือไปทางฝั่งสถานีไมบาระและฮิโกเนะต้องมารอรถทางด้านนี้
ป้ายสถานี ดูเก่าๆโทรมๆ
รางของชิงกันเซงลากผ่านใกล้ๆสถานีนี้ด้วย เป็นรถไฟที่วิ่งจากสถานีเกียวโตไปสถานีไมบาระ ทุกครั้งที่วิ่งผ่านก็สร้างมลพิษทางเสียงไม่น้อย
หลังจากรอสักพักรถไฟก็วิ่งมา
เป็นรถไฟลายตำรวจ มีภาพคุณตำรวจหญิงถือป้ายรถณรงค์ให้ขับขี่อย่างปลอดภัย โดยการเปลี่ยนไฟหน้ารถให้สว่างเพื่อลดอุบัติเหตุตอนกลางคืน
แต่รถไฟที่เราจะขึ้นไม่ใช่คันนี้ แต่เป็นคันสีส้มที่วิ่งสวนกันมาแทบจะเวลาเดียวกัน
ที่หัวขบวนและที่ประตูจะเห็นว่ามีรูปแมวสองตัวประดับอยู่ด้วย นั่นคือยุรุเคียระของเมืองฮิโกเนะจังหวัดชิงะ ตัวขวาชื่อชิมาซาโกเนียง (しまさこにゃん) ตัวซ้ายชื่ออิชิดะมิตสึเนียง (いしだみつにゃん)
ยุรุเคียระ (ゆるキャラ) หมายถึงตัวละครมาสค็อตของเมืองต่างๆที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อสนับสนุนการท่องเที่ยว โดยแต่ละเมืองก็มีการสร้างยุรุเคียระของตัวเองขึ้น
ยุรุเคียระที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดคือฮิโกเนียง (ひこにゃん) ซึ่งเป็นยุรุเคียระของเมืองฮิโกเนะเช่นกัน เรื่องของยุรุเคียระนี้จะขอยกยอดไปเขียนถึงในตอนที่เที่ยวฮิโกเนะ ซึ่งก็คืออีกสองตอนข้างหน้า
ที่นั่งบนรถไฟก็ยังมีรูปของทั้งสองตัวนี่อยู่
รถไฟมุ่งหน้าไปทางเหนือ ไปยังเป้าหมายต่อไปซึ่งอยู่ถัดจากที่นี่ไปแค่สองสถานี ติดตามชมกันต่อได้
https://phyblas.hinaboshi.com/20130223
จากตอนที่แล้วที่ไปตามรอยชมรมคนไร้เพื่อนที่สถานีโฮซึมิ (穂積駅) ในเมืองมิซึโฮะ (瑞穂市) จังหวัดกิฟุ (岐阜県) https://phyblas.hinaboshi.com/20130219
เราก็นั่งรถไฟย้อนกลับมาที่สถานีไมบาระ (米原駅) ในเมืองไมบาระ (米原市) จากนั้นก็นั่งย้อนต่อกลับมาจนถึงสถานีโนโตงาวะ (能登川駅) ซึ่งอยู่ในเขตเมืองฮิงาชิโอวมิ (東近江市) จังหวัดชิงะ (滋賀県)
ด้านนอกสถานี
ตรงนี้เป็นจุดขึ้นรถบัสซึ่งเราต้องขึ้นจากที่นี่เพื่อไปยังโกกาโชวคนโดว (五個荘金堂) ย่านเมืองเก่าซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในชนบทของจังหวัดชิงะ
โกกาโชวคนโดวตั้งอยู่ในเขตเมืองโกกาโชว (五個荘町) ซึ่งปัจจุบันถูกควบรวมอยู่ในเขตเมืองฮิงาชิโอวมิ ที่นี่เป็นบ้านเกิดของพ่อค้าแห่งโอวมิ (近江商人) ซึ่งมีชื่อเสียงในการทำการค้ามาตั้งแต่สมัยคามาคุระ (鎌倉時代) มาจนถึงสมัยโชววะ (昭和時代)
คำว่าโอวมิ (近江) เป็นชื่อแคว้นในอดีตซึ่งอยู่ในพื้นที่ซึ่งปัจจุบันคือจังหวัดชิงะ ชื่อสถานที่ภายในจังหวัดชิงะนั้นจึงมีหลายแห่งที่มีคำว่าโอวมิอยู่ด้วย
อาคารในเขตโกกาโชวคนโดวถูกเลือกให้เป็นพื้นที่อนุรักษ์กลุ่มสิ่งก่อสร้างดั้งเดิมที่สำคัญ (重要伝統的建造物群保存地区)
รถเมล์ที่จะต้องขึ้นนั้นมาจอดรออยู่แล้วที่ป้ายเพื่อเตรียมจะออก รถคันนี้มีปลายทางอยู่ที่สถานีโยวกะอิจิ (八日市駅) ซึ่งอยู่ในเขตเมืองฮิงาชิโอวมิเช่นกัน โดยโกกาโชวคนโดวที่เราจะไปนั้นเป็นสถานที่ที่อยู่ระหว่างทาง
เมืองฮิงาชิโอวมินี้เป็นเมืองที่เพิ่งเกิดใหม่ในปี 2005 จากการควบรวมเขตเมืองที่มีอยู่ก่อนหน้านี้หลายเมืองเข้าด้วยกัน เช่นเมืองโยวกะอิจิ (八日市市) ซึ่งได้กลายมาเป็นศูนย์กลาง และเมืองโกกาโชวที่เราจะไป
ต่อมาในปี 2006 ได้มีการควบรวมเมืองบางส่วนเข้ามาอีก ซึ่งได้แก่เมืองโนโตงาวะ (能登川町) ซึ่งก็คือที่นี่
พื้นที่สีชมพูเข้มในแผนที่คือเขตเมืองฮิงาชิโอวมิ อาณาเขตกว้างใหญ่มากเพราะเกิดจากการผนวกหลายๆเมืองเข้าด้วยกัน
ตอนที่ไปถึงสถานียังเหลือเวลานิดหน่อยก่อนรถเมล์จะออกตามตารางเวลา ก็เลยลองไปเดินเล่นๆดูแถวๆนี้ แถวนี้เป็นแค่เมืองเล็กๆ ดูเงียบๆ
แล้วรถเมล์ก็ออกเดินทาง
ใช้เวลาประมาณ ๑๕ นาทีก็มาถึงป้ายที่จะลงคือป้ายคนโดวทัตสึตะงุจิ (金堂竜田口) ค่าโดยสารคือ ๒๘๐ เยน
เมื่อมาถึงก็พบว่าที่นี่เป็นชนบทจริงๆ มองรอบด้านเห็นทุ่งกว้างมากมาย มีบ้านเรือนอยู่ไม่หนาตา ดูเงียบสงบมาก
ในบริเวณเต็มไปด้วยอาคารแบบเก่าสวยๆมากมาย เดินชมไปเรื่อยๆก็เพลิดเพลิน
บางบริเวณยังเห็นมีหิมะเกาะอยู่ คงเป็นหิมะที่ตกค้างจากเมื่อวาน ยังพอเหลือให้เห็นอยู่ประปราย
บางบ้านตกแต่งสวนในบริเวณสวยงาม
กลางหมู่บ้านก็ยังมีพื้นที่ปลูกผักเล็กๆ น่าจะเอาไว้ใช้ทานเอง
ศาลเจ้าโองิ (大城神社)
ในบริเวณศาลเจ้า
ที่นี่ก็เป็นศาลเจ้าเทมมังงู ในศาลเจ้าเทมมังงูที่ต่างๆมักพบรูปปั้นวัว เพราะศาลเจ้าเทมมังงูถือว่าวัวเป็นสัตว์รับใช้ของเทพเจ้า
เห็นมีคนกำลังไหว้อยู่ด้วย
ใกล้ๆศาลเจ้ามีโรงเรียนประถมโกกาโชว (五個荘小学校)
ย่านเมืองเก่าเขตโกกาโชวคนโดวก็หมดเพียงแค่นี้ แต่สถานที่ท่องเที่ยวก็ไม่ได้มีแค่นี้ จากนี้ไปเราจะเดินทางไปยังสถานีรถไฟ ระหว่างทางก็มีผ่านสถานที่บางอย่างที่พอจะเรียกได้ว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยว แต่ไม่ได้มีชื่อเสียงนัก
ที่แรกคืออาคารคัมโปวกัง (観峰館) ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับศิลปะการเขียนพู่กัน
แต่ช่วงที่ไปมันปิดฤดูหนาวอยู่ ตั้งแต่วันที่ 13 ธันวาคมจนสิ้นเดือนมกราคม
เดินต่อมาอีกสักนิดก็เจอป้ายบอกทางไปยังสถานที่เที่ยวอีกแห่ง
นั่นคือคฤหาสน์เก่าของพ่อค้าโอวมิผู้มั่งคั่งชื่อฟุจิอิ ฮิโกชิโรว (藤井 彦四郎) ซึ่งตอนนี้เป็นพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ของเมืองโกกาโชว
ภายในสวนบริเวณบ้านตกแต่งไว้สวยงาม
ตัวคฤหาสน์เป็นพิพิธภัณฑ์ ถ้าจะเข้าไปก็ต้องเสียตังก็เลยไม่ได้เข้า
จากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว ที่จริงสถานที่เที่ยวยังมีอีก แต่ก็ไม่ได้อยู่ระหว่างทางผ่าน แล้วก็ไม่ได้น่าสนใจมาก ก็เลยรีบเดินมุ่งหน้าสู่สถานีรถไฟต่อไป
อาคารสีเหลืองที่เห็นริมน้ำนี่เป็นบ้านโรงแรม
เส้นทางเดินสู่สถานีรถไฟเป็นซอยแคบๆเรียบๆ
เมื่อถึงตัวสถานีรถไฟเราก็แปลกใจไม่น้อย เพราะสถานีที่นี่เล็กมาก และไม่มีคนเฝ้าอยู่เลย ผิดกับสถานีในเมืองอื่นที่เคยไปมา ซึ่งเป็นเมืองใหญ่กว่านี้
สถานีนี้ชื่อว่าสถานีโกกาโชว (五箇荘駅) ชื่อเหมือนกับชื่อเมืองโกกาโชว แต่คันจิที่เขียนต่างกันเล็กน้อย ไม่ได้ใช้อักษร 個 แต่เป็น 箇 ความจริงแล้วนี่เป็นสถานีที่ใกล้ที่สุดถ้าจะไปเที่ยวโกกาโชวคนโดว แต่ก็ไกลพอสมควรต้องเดินครึ่งชั่วโมงจึงถึงและไม่มีรถเมล์ไปด้วย แต่ถ้าจากสถานีโนโตงาวะ (ซึ่งอยู่ไกลกว่า) กลับมีรถเมล์ไปได้ จึงเลือกนั่งรถเมล์มาจากที่นั่นแล้วขากลับค่อยมากลับที่สถานีโกกาโชว
ทางรถไฟสายที่ผ่านสถานีนี้เป็นของบริษัทโอวมิเท็ตสึโดว (近江鉄道) ชื่อสายว่าสายหลักโอวมิเท็ตสึโดว (近江鉄道本線) เป็นสายที่ลากจากสถานีไมบาระไปยังสถานีคิบุกาวะ (貴生川駅) ในเขตเมืองโควกะ (甲賀市) เส้นทางทั้งหมดอยู่ในจังหวัดชิงะ
เส้นทางรถไฟสายนี้คู่ขนานไปกับสายบิวาโกะ (琵琶湖線) ของ JR แต่จะอยู่ห่างจากทะเลสาบบิวะมากกว่า และมาตัดกันที่สถานีฮิโกเนะ (彦根駅) ในเมืองฮิโกเนะ (彦根市)
ตัวชานชลาสามารถเดินเข้าออกได้ตามใจชอบ ไม่ต้องผ่านที่ตรวจตั๋ว เพระเขาจะเก็บตังบนรถไฟแทน ดูเหมือนลักษณะของสถานีรถไฟในบริเวณชนบทส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้ คือเรียบๆง่ายๆ
จะลงไปเดินเล่นบนทางรถไฟก็ได้ ไม่มีอันตรายอะไรถ้าไม่มีสัญญาณเตือนว่ารถไฟกำลังผ่านมา
ที่กั้นทางรถไฟอยู่ข้างๆสถานี ถ้ารถไฟกำลังจะมามันก็จะร้องเตือน
สำหรับทิศทางที่เราจะไปคือไปทางฝั่งสถานีไมบาระและฮิโกเนะต้องมารอรถทางด้านนี้
ป้ายสถานี ดูเก่าๆโทรมๆ
รางของชิงกันเซงลากผ่านใกล้ๆสถานีนี้ด้วย เป็นรถไฟที่วิ่งจากสถานีเกียวโตไปสถานีไมบาระ ทุกครั้งที่วิ่งผ่านก็สร้างมลพิษทางเสียงไม่น้อย
หลังจากรอสักพักรถไฟก็วิ่งมา
เป็นรถไฟลายตำรวจ มีภาพคุณตำรวจหญิงถือป้ายรถณรงค์ให้ขับขี่อย่างปลอดภัย โดยการเปลี่ยนไฟหน้ารถให้สว่างเพื่อลดอุบัติเหตุตอนกลางคืน
แต่รถไฟที่เราจะขึ้นไม่ใช่คันนี้ แต่เป็นคันสีส้มที่วิ่งสวนกันมาแทบจะเวลาเดียวกัน
ที่หัวขบวนและที่ประตูจะเห็นว่ามีรูปแมวสองตัวประดับอยู่ด้วย นั่นคือยุรุเคียระของเมืองฮิโกเนะจังหวัดชิงะ ตัวขวาชื่อชิมาซาโกเนียง (しまさこにゃん) ตัวซ้ายชื่ออิชิดะมิตสึเนียง (いしだみつにゃん)
ยุรุเคียระ (ゆるキャラ) หมายถึงตัวละครมาสค็อตของเมืองต่างๆที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อสนับสนุนการท่องเที่ยว โดยแต่ละเมืองก็มีการสร้างยุรุเคียระของตัวเองขึ้น
ยุรุเคียระที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดคือฮิโกเนียง (ひこにゃん) ซึ่งเป็นยุรุเคียระของเมืองฮิโกเนะเช่นกัน เรื่องของยุรุเคียระนี้จะขอยกยอดไปเขียนถึงในตอนที่เที่ยวฮิโกเนะ ซึ่งก็คืออีกสองตอนข้างหน้า
ที่นั่งบนรถไฟก็ยังมีรูปของทั้งสองตัวนี่อยู่
รถไฟมุ่งหน้าไปทางเหนือ ไปยังเป้าหมายต่อไปซึ่งอยู่ถัดจากที่นี่ไปแค่สองสถานี ติดตามชมกันต่อได้
https://phyblas.hinaboshi.com/20130223