อาเตอลีเยของโทโทริ ตอนที่ ๓ : เส้นทางชีวิตของเหล่านักผจญภัย
เขียนเมื่อ 2014/08/02 11:24
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
>> อ่านตอนแรก
>> อ่านตอนที่แล้ว
จากตอนที่แล้วหลังจากที่โทโทริได้เลื่อนขั้นจนถึงขั้นที่ ๓
โทโทริยังคงประจำอยู่ที่อาเตอลีเยของโรโรนาต่อไปสักพัก วันหนึ่งมิมิแวะมาหาขณะที่โทโทริกำลังปรุงไอเท็มอยู่ เธอต้องการมาดูวิชาเล่นแร่แปรธาตุของโทโทริ แต่ก็กลับเกิดปรุงผิดพลาดแล้วระเบิดขึ้นมาตอนนั้นพอดี
ช่วงนี้ต้องพยายามผสมไอเท็มหลากหลายเพื่อเพิ่มเลเวลของนักเล่นแร่แปรธาตุ ของที่ทำง่ายอย่างหนึ่งและมีประโยชน์มากก็คือดรายเมทัล (ドライメタル) ซึ่งวัตถุดิบหาได้ง่ายๆจากข้างๆเมืองและสามารถนำมาใช้ทำอาวุธใหม่ได้
หลังจากอยู่เมืองหลวงอาร์แลนด์มาเป็นเวลานานสักระยะก็ได้เวลาที่จะออกเดินทางกลับไปยังหมู่บ้านอาลันยาบ้างแล้ว และพยายามเก็บเลเวลไปเรื่อยๆ
แล้วก็กลับมาถึงหมูู่บ้านอาลันยา
ทันทีที่กลับมาสิ่งที่โทโทริรีบเข้าไปตรวจดูเป็นอย่างแรกก็คือที่เก็บของ ซึ่งก็พบว่าของที่เก็บอยู่เหมือนกับที่เก็บในอาเตอลีเยของโรโรนาทุกประการราวกับเป็นที่เก็บของแห่งเดียวกัน ช่างน่ามหัศจรรย์
เนื่องจากตอนที่ออกเดินทางไปอาร์แลนด์ครั้งนี้ไม่ได้พาจีโนไปด้วย พอกลับมาจีโนก็ยังคงเลเวลเท่ากับตอนก่อนไปซึ่งถูกพวกโทโทริทิ้งห่างไปเยอะแล้ว จึงทำให้ตอนนี้ยิ่งไม่สะดวกที่จะนำกลับเข้าร่วมทีม ถ้าสู้กันตอนนี้โทโทริคงชนะจีโนได้สบาย
พอไปคุยกับพาเมลาเล่าถึงเรื่องที่ไปอาร์แลนด์มาเธอก็จะบอกว่าสมัยก่อนเธอเคยอยู่ที่นั่นมาก่อนและได้รับความช่วยเหลือจากอัสทริด (アストラッド, Astrid) ซึ่งเป็นอาจารย์ของโรโรนามาเป็นอย่างมาก แต่ที่เธอย้ายมาอยู่นี่เพราะอยากอยู่ติดทะเล
วันหนึ่งเพเตอร์มาหาที่อาเตอลีเยแล้วบอกว่ารถม้าซ่อมเสร็จแล้ว ถ้าหากอยากกลับไปยังอาร์แลนด์ก็สามารถขึ้นรถม้าไปได้ซึ่งจะประหยัดเวลากว่าการเดินเท้า
และวันหนึ่งชายคนที่ช่วยสู้กับมอนสเตอร์ตอนที่พวกโทโทริเดินทางไปเมืองหลวงอาร์แลนด์เป็นครั้งแรกก็มาปรากฏตัวที่อาเตอลีเยของโทโทริ เขาแนะนำตัวว่าชื่อสแตร์ค (ステルク, Sterk) เขาเป็นหนึ่งในตัวละครหลักจากภาคแรก เป็นคนที่มีใบหน้าดูหน้ากลัวอยู่ตลอด แต่จริงๆแล้วเป็นคนใจดี
ครั้งหนึ่งเมื่อออกไปผจญภัยนอกหมู่บ้านแล้วกลับมามิมิช่วยขนของกลับมาที่บ้านและได้เจอกับเซซี โทโทริจึงแนะนำให้มิมิได้รู้จัก เซซีชวนมิมิมาทานข้าวด้วย ทำให้เธอได้รู้สึกถึงบรรยากาศที่อบอุ่นของครอบครัวแล้วก็รู้สึกอิจฉาโทโทริที่มีพี่สาวอยู่ด้วยแบบนี้
หลังจากนั้นมิมิก็ยังคงมีมาเยี่ยมที่อาเตอลีเยอีก ครั้งนี้เธอถามถึงว่าโทโทริไม่ได้ช่วยพี่สาวทำงานบ้านเลยหรือ พอโทโทริบอกว่าตัวเองยุ่งกับงานเล่นแร่แปรธาตุเธอก็ทำท่าไม่พอใจแล้วบอกว่าน่าจะหัดช่วยงานบ้านบ้าง
ตั้งแต่การมาของสแตร์คครั้งที่แล้วก็จะทำให้บางทีจะมีเพื่อนบางคนมาหาที่อาเตอลีเยเป็นครั้งคราว รวมทั้งคนที่จะกลายมาเป็นเพื่อนร่วมทีมในอนาคตอย่างสแตร์คด้วย ถ้าให้ของไปค่าความเป็นเพื่อนก็จะสูงขึ้น มีประโยชน์มาก
มาอยู่หมู่บ้านอาลันยาไม่นานก็ได้เวลาออกเดินทางเพื่อกลับไปยังอาร์แลนด์ต่ออีกแล้ว ครั้งนี้ระหว่างลองแวะผ่านสันเขาแห่งความสิ้นหวัง (絶望峠) และก็ได้เจอกับนักวิทยาศาสตร์คนที่เคยเจอที่ซากปรักที่ถูกฝัง ครั้งนี้เขามีโอกาสแนะนำตัวว่าชื่อมาร์ค (マーク, Marc) เขาเรียกตัวเองว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะเหนือมนุษย์ พอโทโทริจะแนะนำตัวบ้างเขาก็บอกว่าไม่ต้องเพราะว่าได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของโทโทริมาเป็นอย่างดีแล้ว
เขาได้เตือนว่าให้ระวังหีบสมบัติที่วางอยู่แถวนี้ด้วย จากนั้นก็เดินจากไป พอเดินที่นี่ไปสักพักก็พบกับหีบสมบัติสีน่าสงสัยตามที่เขาบอกจริงๆ จึงไม่กล้าเปิดออกมาเพราะอาจมีอันตรายอย่างที่ว่า
พอกลับมาถึงอาร์แลนด์มาคุยกับคูเดเรียเล่าเรื่องที่เจอกับมาร์คให้เธอฟังเธอก็จะบอกว่าตัวเองก็รู้จักเขาเหมือนกัน และไม่ค่อยจะมีใครจำฉายาที่เขาเรียกตัวเองยาวๆได้ทั้งหมดหรอก
กลับมาครั้งนี้พอรายงานตัวกับคูเดเรียก็ทำให้ได้เลื่อนขั้นเป็นขั้นที่ ๔ แล้ว
พอคุยกับฟิลลีเธอก็บ่นถึงว่าพอตัวเองมาทำงานเป็นประชาสัมพันธ์แล้วทำให้คนที่มาขอความช่วยเหลือลดลงจนทำให้คูเดเรียบ่นใหญ่เลย
ช่วงนี้ต้องออกไปล่ามอนสเตอร์และส่งเควสเรื่อยๆเพื่อหาเงินและเก็บประสบการณ์
วันหนึ่งมาร์คมาหาโทโทริที่อาเตอลีเยของโรโรนา ตอนแรกเขาคิดว่าวิชาเล่นแร่แปรธาตุของเธอเป็นเวทมนตร์ก็เลยตั้งตัวเป็นศัตรู จนโทโทริพยายามอธิบายว่ามันเป็นวิทยาศาสตร์เขาจึงยอมเข้าใจแล้วบอกว่าอยากร่วมมืด้วย ทำให้ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปสามารถชวนเขาไปร่วมผจญภัยด้วยได้
หลังจากที่ล่ามอนสเตอร์และเก็บไอเท็มกลับมาเล่นแร่แปรธาตุไปเรื่อยๆในที่สุดก็ได้เลื่อนขั้นเป็นขั้นที่ ๕ สำเร็จในที่สุด
วันหนึ่งสแตร์คมาหาโทโทริที่อาเตอลีเยของโรโรนา แต่ยังไม่ทันคุยธุระก็มีนกพิราบตัวหนึ่งบินเข้ามาและสแตร์คก็คุยกับมันเหมือนกับจะคุยรู้เรื่อง แล้วจู่ๆก็บอกว่ามีธุระด่วนแล้วจากไป ปล่อยให้โทโทริงงว่าสแตร์คคุยกับนกพิราบรู้เรื่องด้วยหรือ
บางเวลามิมิก็มาขอของ แต่ตอนนี้ได้พาออกไปร่วมสู้บ่อยจนค่าความเป็นเพื่อนถึง ๖๐ แล้ว จึงไม่มีความจำเป็นต้องเพิ่มมากไปกว่านี้
การสร้างพวกเครื่องประดับดีๆก็เป็นการเพิ่มประสบการณ์เก็บเลเวลทักษะเล่นแร่แปรธาตุได้ และยังได้ของดีๆมาใช้ด้วย
บางทีอาจสร้างไอเท็มเลเวลสูงๆขึ้นมา นี่ก็มีส่วนช่วยเก็บเลเวลได้ดี
วันหนึ่งเจอแมร์เวียในกิลด์ของนักผจญภัย โทโทริถามเธอว่าเธอเป็นนักผจญภัยขั้นไหนเธอก็ตอบว่าอยู่แค่ขั้นที่ ๕ พอๆกันกับโทโทรินี่แหละ แต่กลับยังคงดูไม่รีบร้อนทำอะไรเลย โทโทริเลยสงสัยว่าไม่กลัวจะโดนยึดใบอนุญาตการเป็นนักผจญภัยคืนหรือ เธอก็บอกว่าเมื่อก่อนไม่มีกฎแบบนี้นะ สงสัยเป็นกฎที่ตั้งขึ้นมาสำหรับคนที่เข้ามาใหม่ คงเพราะมีคนที่ได้ใบอนุญาตไปแล้วก็กลับไม่ตั้งใจทำงานอยู่แบบเธอ ก็เลยกลายเป็นภาระของนักผจญภัยรุ่นต่อๆมา
โทโทริจึงต้องพยายามสร้างผลงานอย่างเต็มที่ตาที่ตัวเองจะทำได้ ช่วงนี้พยายามผสมไอเท็มแล้วส่งเควสไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็ได้เลื่อนขั้นกลายเป็นขั้นที่ ๖ แล้ว
เพื่อที่จะได้ต่อใบอนุญาตนักผจญภัยยังเหลืออีกเพียงขั้นเดียวเท่านั้น แต่กว่าจะถึงตรงนั้นโทโทริยังคงต้องพยายามต่อไปและยังมีอะไรรออยู่อีกมาก
>> อ่านตอนต่อไป
>> อ่านตอนที่แล้ว
จากตอนที่แล้วหลังจากที่โทโทริได้เลื่อนขั้นจนถึงขั้นที่ ๓
โทโทริยังคงประจำอยู่ที่อาเตอลีเยของโรโรนาต่อไปสักพัก วันหนึ่งมิมิแวะมาหาขณะที่โทโทริกำลังปรุงไอเท็มอยู่ เธอต้องการมาดูวิชาเล่นแร่แปรธาตุของโทโทริ แต่ก็กลับเกิดปรุงผิดพลาดแล้วระเบิดขึ้นมาตอนนั้นพอดี
ช่วงนี้ต้องพยายามผสมไอเท็มหลากหลายเพื่อเพิ่มเลเวลของนักเล่นแร่แปรธาตุ ของที่ทำง่ายอย่างหนึ่งและมีประโยชน์มากก็คือดรายเมทัล (ドライメタル) ซึ่งวัตถุดิบหาได้ง่ายๆจากข้างๆเมืองและสามารถนำมาใช้ทำอาวุธใหม่ได้
หลังจากอยู่เมืองหลวงอาร์แลนด์มาเป็นเวลานานสักระยะก็ได้เวลาที่จะออกเดินทางกลับไปยังหมู่บ้านอาลันยาบ้างแล้ว และพยายามเก็บเลเวลไปเรื่อยๆ
แล้วก็กลับมาถึงหมูู่บ้านอาลันยา
ทันทีที่กลับมาสิ่งที่โทโทริรีบเข้าไปตรวจดูเป็นอย่างแรกก็คือที่เก็บของ ซึ่งก็พบว่าของที่เก็บอยู่เหมือนกับที่เก็บในอาเตอลีเยของโรโรนาทุกประการราวกับเป็นที่เก็บของแห่งเดียวกัน ช่างน่ามหัศจรรย์
เนื่องจากตอนที่ออกเดินทางไปอาร์แลนด์ครั้งนี้ไม่ได้พาจีโนไปด้วย พอกลับมาจีโนก็ยังคงเลเวลเท่ากับตอนก่อนไปซึ่งถูกพวกโทโทริทิ้งห่างไปเยอะแล้ว จึงทำให้ตอนนี้ยิ่งไม่สะดวกที่จะนำกลับเข้าร่วมทีม ถ้าสู้กันตอนนี้โทโทริคงชนะจีโนได้สบาย
พอไปคุยกับพาเมลาเล่าถึงเรื่องที่ไปอาร์แลนด์มาเธอก็จะบอกว่าสมัยก่อนเธอเคยอยู่ที่นั่นมาก่อนและได้รับความช่วยเหลือจากอัสทริด (アストラッド, Astrid) ซึ่งเป็นอาจารย์ของโรโรนามาเป็นอย่างมาก แต่ที่เธอย้ายมาอยู่นี่เพราะอยากอยู่ติดทะเล
วันหนึ่งเพเตอร์มาหาที่อาเตอลีเยแล้วบอกว่ารถม้าซ่อมเสร็จแล้ว ถ้าหากอยากกลับไปยังอาร์แลนด์ก็สามารถขึ้นรถม้าไปได้ซึ่งจะประหยัดเวลากว่าการเดินเท้า
และวันหนึ่งชายคนที่ช่วยสู้กับมอนสเตอร์ตอนที่พวกโทโทริเดินทางไปเมืองหลวงอาร์แลนด์เป็นครั้งแรกก็มาปรากฏตัวที่อาเตอลีเยของโทโทริ เขาแนะนำตัวว่าชื่อสแตร์ค (ステルク, Sterk) เขาเป็นหนึ่งในตัวละครหลักจากภาคแรก เป็นคนที่มีใบหน้าดูหน้ากลัวอยู่ตลอด แต่จริงๆแล้วเป็นคนใจดี
ครั้งหนึ่งเมื่อออกไปผจญภัยนอกหมู่บ้านแล้วกลับมามิมิช่วยขนของกลับมาที่บ้านและได้เจอกับเซซี โทโทริจึงแนะนำให้มิมิได้รู้จัก เซซีชวนมิมิมาทานข้าวด้วย ทำให้เธอได้รู้สึกถึงบรรยากาศที่อบอุ่นของครอบครัวแล้วก็รู้สึกอิจฉาโทโทริที่มีพี่สาวอยู่ด้วยแบบนี้
หลังจากนั้นมิมิก็ยังคงมีมาเยี่ยมที่อาเตอลีเยอีก ครั้งนี้เธอถามถึงว่าโทโทริไม่ได้ช่วยพี่สาวทำงานบ้านเลยหรือ พอโทโทริบอกว่าตัวเองยุ่งกับงานเล่นแร่แปรธาตุเธอก็ทำท่าไม่พอใจแล้วบอกว่าน่าจะหัดช่วยงานบ้านบ้าง
ตั้งแต่การมาของสแตร์คครั้งที่แล้วก็จะทำให้บางทีจะมีเพื่อนบางคนมาหาที่อาเตอลีเยเป็นครั้งคราว รวมทั้งคนที่จะกลายมาเป็นเพื่อนร่วมทีมในอนาคตอย่างสแตร์คด้วย ถ้าให้ของไปค่าความเป็นเพื่อนก็จะสูงขึ้น มีประโยชน์มาก
มาอยู่หมู่บ้านอาลันยาไม่นานก็ได้เวลาออกเดินทางเพื่อกลับไปยังอาร์แลนด์ต่ออีกแล้ว ครั้งนี้ระหว่างลองแวะผ่านสันเขาแห่งความสิ้นหวัง (絶望峠) และก็ได้เจอกับนักวิทยาศาสตร์คนที่เคยเจอที่ซากปรักที่ถูกฝัง ครั้งนี้เขามีโอกาสแนะนำตัวว่าชื่อมาร์ค (マーク, Marc) เขาเรียกตัวเองว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะเหนือมนุษย์ พอโทโทริจะแนะนำตัวบ้างเขาก็บอกว่าไม่ต้องเพราะว่าได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของโทโทริมาเป็นอย่างดีแล้ว
เขาได้เตือนว่าให้ระวังหีบสมบัติที่วางอยู่แถวนี้ด้วย จากนั้นก็เดินจากไป พอเดินที่นี่ไปสักพักก็พบกับหีบสมบัติสีน่าสงสัยตามที่เขาบอกจริงๆ จึงไม่กล้าเปิดออกมาเพราะอาจมีอันตรายอย่างที่ว่า
พอกลับมาถึงอาร์แลนด์มาคุยกับคูเดเรียเล่าเรื่องที่เจอกับมาร์คให้เธอฟังเธอก็จะบอกว่าตัวเองก็รู้จักเขาเหมือนกัน และไม่ค่อยจะมีใครจำฉายาที่เขาเรียกตัวเองยาวๆได้ทั้งหมดหรอก
กลับมาครั้งนี้พอรายงานตัวกับคูเดเรียก็ทำให้ได้เลื่อนขั้นเป็นขั้นที่ ๔ แล้ว
พอคุยกับฟิลลีเธอก็บ่นถึงว่าพอตัวเองมาทำงานเป็นประชาสัมพันธ์แล้วทำให้คนที่มาขอความช่วยเหลือลดลงจนทำให้คูเดเรียบ่นใหญ่เลย
ช่วงนี้ต้องออกไปล่ามอนสเตอร์และส่งเควสเรื่อยๆเพื่อหาเงินและเก็บประสบการณ์
วันหนึ่งมาร์คมาหาโทโทริที่อาเตอลีเยของโรโรนา ตอนแรกเขาคิดว่าวิชาเล่นแร่แปรธาตุของเธอเป็นเวทมนตร์ก็เลยตั้งตัวเป็นศัตรู จนโทโทริพยายามอธิบายว่ามันเป็นวิทยาศาสตร์เขาจึงยอมเข้าใจแล้วบอกว่าอยากร่วมมืด้วย ทำให้ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปสามารถชวนเขาไปร่วมผจญภัยด้วยได้
หลังจากที่ล่ามอนสเตอร์และเก็บไอเท็มกลับมาเล่นแร่แปรธาตุไปเรื่อยๆในที่สุดก็ได้เลื่อนขั้นเป็นขั้นที่ ๕ สำเร็จในที่สุด
วันหนึ่งสแตร์คมาหาโทโทริที่อาเตอลีเยของโรโรนา แต่ยังไม่ทันคุยธุระก็มีนกพิราบตัวหนึ่งบินเข้ามาและสแตร์คก็คุยกับมันเหมือนกับจะคุยรู้เรื่อง แล้วจู่ๆก็บอกว่ามีธุระด่วนแล้วจากไป ปล่อยให้โทโทริงงว่าสแตร์คคุยกับนกพิราบรู้เรื่องด้วยหรือ
บางเวลามิมิก็มาขอของ แต่ตอนนี้ได้พาออกไปร่วมสู้บ่อยจนค่าความเป็นเพื่อนถึง ๖๐ แล้ว จึงไม่มีความจำเป็นต้องเพิ่มมากไปกว่านี้
การสร้างพวกเครื่องประดับดีๆก็เป็นการเพิ่มประสบการณ์เก็บเลเวลทักษะเล่นแร่แปรธาตุได้ และยังได้ของดีๆมาใช้ด้วย
บางทีอาจสร้างไอเท็มเลเวลสูงๆขึ้นมา นี่ก็มีส่วนช่วยเก็บเลเวลได้ดี
วันหนึ่งเจอแมร์เวียในกิลด์ของนักผจญภัย โทโทริถามเธอว่าเธอเป็นนักผจญภัยขั้นไหนเธอก็ตอบว่าอยู่แค่ขั้นที่ ๕ พอๆกันกับโทโทรินี่แหละ แต่กลับยังคงดูไม่รีบร้อนทำอะไรเลย โทโทริเลยสงสัยว่าไม่กลัวจะโดนยึดใบอนุญาตการเป็นนักผจญภัยคืนหรือ เธอก็บอกว่าเมื่อก่อนไม่มีกฎแบบนี้นะ สงสัยเป็นกฎที่ตั้งขึ้นมาสำหรับคนที่เข้ามาใหม่ คงเพราะมีคนที่ได้ใบอนุญาตไปแล้วก็กลับไม่ตั้งใจทำงานอยู่แบบเธอ ก็เลยกลายเป็นภาระของนักผจญภัยรุ่นต่อๆมา
โทโทริจึงต้องพยายามสร้างผลงานอย่างเต็มที่ตาที่ตัวเองจะทำได้ ช่วงนี้พยายามผสมไอเท็มแล้วส่งเควสไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็ได้เลื่อนขั้นกลายเป็นขั้นที่ ๖ แล้ว
เพื่อที่จะได้ต่อใบอนุญาตนักผจญภัยยังเหลืออีกเพียงขั้นเดียวเท่านั้น แต่กว่าจะถึงตรงนั้นโทโทริยังคงต้องพยายามต่อไปและยังมีอะไรรออยู่อีกมาก
>> อ่านตอนต่อไป