φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

>> อ่านตอนแรก
>> อ่านตอนที่แล้ว



หลังจากที่ตอนที่แล้วเสียเวลาสำรวจแผ่นดินทางตอนใต้เสียนานจนได้เลื่อนขั้นจนเป็นขั้นสูงสุด

คราวนี้ได้เวลาออกเดินทางไปตามวัตถุประสงค์ที่แท้จริงสักที นั่นคือการสำรวจแผ่นดินทางตะวันออก

ก่อนออกเดินทางขอเตรียมของดีๆสักหน่อย นั่นคือยาบำรุง (栄養剤) ซึ่งสร้างมาให้ใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด โดยวัตถุดิบต้องใช้สมุนไพรนักปราชญ์ (賢者のハーブ), เมจิกกลาส (マジックグラス) และหยาดแห่งความป่า (森の雫) โดยที่เมจิกกลาสนั้นต้องมีคุณภาพสูงกว่า ๘๐ ซึ่งเพิ่งหาได้จากแผ่นดินทางใต้ที่เพิ่งไปมา



เมื่อได้มาก็นำไปฝากขายที่ร้านของพาเมลา จากนั้นรอเวลาสักพักแล้วซื้อคืนได้เป็นสิบอัน ราคาของไม่แพงเลย แค่ประมาณ ๒๐๐ เท่านั้น ถ้าเทียบกับผลที่ได้แล้วคุ้มมาก ยาบำรุงเมื่อนำไปใช้ในฉากจะทำให้คุณภาพของวัตถุดิบที่ได้สูงขึ้นในระดับนึง และคุณสมบัติพิเศษที่ติดมาก็จะสูงขึ้นและมีจำนวนมากขึ้นด้วย

นอกจากนี้ก็สร้างยาดีๆอย่างหนึ่งซึ่งใช้วัตถุดิบคือม้าน้ำ (タツノオトシゴ) ซึ่งได้มาจากการออกเรือครั้งที่แล้ว ยานี้ช่วยเพิ่มทั้ง HP และ MP ได้อย่างมากในเวลาเดียว



เมื่อเตรียมการเสร็จก็ออกเดินทางอีกครั้งไปทางตะวันออก



ระหว่างทางผ่านหมู่เกาะต่างๆก็โปรยยาบำรุงแล้วก็เก็บวัตถุดิบไปตามทาง มีวัตถุดิบสำคัญหลายอย่างเช่นพวกปลาแปลกๆซึ่งต้องนำมาใช้ปรุงเหล้าให้เกราร์ด แต่ตอนนี้แค่เก็บเอาไว้ก่อน



เรือมุ่งหน้าไปเรื่อยๆในที่สุดก็เดินทางมาถึงอัลท์เมย์เออร์ (アルトメイア)



แล้วเฟราชเตราท์ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกโทโทริจริงๆ มิมิพูดขึ้นอย่างเร่าร้อนว่าจะต้องล้มมันให้ได้



โทโทริสังเกตเห็นว่าที่หัวมันมีแผลอยู่ด้วย คิดว่าอาจเป็นแผลที่กิเซลาแม่ของเธอทำเอาไว้



การต่อสู้เริ่มขึ้นและดำเนินไปอย่างดุเดือด ต้องงัดไอเท็มออกมาใช้มากมาย



เฟราชเตราท์เป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งมากกว่าที่เคยเจอมาทั้งหมด แต่สุดท้ายแล้วก็ปราบได้สำเร็จแล้วมันก็หนีไป



เมื่อชนะได้ก็ได้ไม้เท้าของแม่มด (魔女の杖) ซึ่งเป็นอาวุธที่ดีมากมา มันค่อนข้างดีกว่าที่โทโทริใช้อยู่ตอนนี้มากมาย เมื่อใช้แล้วจึงเก่งขึ้นมาก



พอเอาชนะได้เส้นทางก็ได้เปิดออก ตอนนี้สามารถขึ้นแผ่นดินไปสำรวจบนฉากที่นี่ได้ อัลท์เมย์เออร์เป็นเกาะที่มีทิวทัศน์สวยงามมาก มีวัตถุดิบดีๆและมีมอนสเตอร์อยู่มากมาย



ออกเรือต่อมาเรื่อยๆผ่านหมู่เกาะต่างๆ ระหว่างทางมาถึงเกาะแห่งโบราณสถาน (遺跡の島) ได้เจอกับหนังสือคู่มือที่เอาไว้ใช้สร้างเครื่องของดีๆหลายอย่างได้



หลังจากออกเรือมาเป็นเวลานานในที่สุดก็มาถึงแผ่นดินทางตะวันออกแล้ว



เมื่อขึ้นฝั่งมาก็พบว่าฉากแถวนี้หนาวจัดเต็มไปด้วยหิมะปกคลุมไปทั่ว



เมื่อออกเดินทางต่อก็พบหมู่บ้านแห่งหนึ่งตั้งอยู่กลางหิมะ ที่นี่คือหมู่บ้าน ณ ขอบปลาย (最果ての村)



เมื่อเดินเข้าไปชาวบ้านก็ออกมาดูโทโทริกันมากมาย ทุกคนในหมู่บ้านเป็นผู้หญิงทั้งหมด



มีเด็กสาวคนหนึ่งแนะนำตัวเองว่าชื่อเปียนญา (ピアニャ) เข้ามาคุยด้วยอย่างร่าเริง พอโทโทริแนะนำตัวเองว่ามาจากหมู่บ้านอาลันยาเธอก็ทำท่าประหลาดใจแล้วรีบวิ่งจากไป



โทโทริตามไปจึงได้เจอกับหลุมศพอันหนึ่งตั้งอยู่เดี่ยวๆ จากนั้นก็มีหญิงชราคนหนึ่งเข้ามาคุยด้วย เธอบอกว่าหลุมศพนี้เป็นของผู้มีพระคุณของหมู่บ้าน เธอชื่อกิเซรา เฮลมอลท์ ซึ่งก้คือแม่ของโทโทรินั่นเอง



เมื่อรู้ความจริงโทโทริก็ร้องไห้อยู่หน้าหลุมศพไปพักใหญ่



หลังจากโทโทริเริ่มสงบลงหญิงชราก็พาเธอเข้าบ้าน เธอแนะนำตัวว่าชื่อพิลกา (ピルカ) เป็นผู้นำของหมุ่บ้านนี้ จากนั้นก็เริ่มเล่าเรื่องความหลังให้ฟัง



พิลกาเล่าให้ฟังว่าวันหนึ่งมีนักผจญภัยคนหนึ่งเดินทางมาถึงหมู่บ้านนี้ เธอคือกิเซลาซึ่งเพิ่งต่อสู้กับเฟราชเตราท์แล้วเรือล่มจนมาติดอยู่ที่นี่ เธอมีนิสัยตรงไปตรงมาพูดจาโผงผางไม่เกรงใจใครแต่ไม่นานก็เข้ากับผู้คนในหมู่บ้านได้ดี



ตอนแรกเธอตั้งใจจะอยู่ที่นี่จนกว่าจะซ่อมเรือเสร็จ แต่วันหนึ่งพิลกาก็มาบอกว่าอยากให้รีบออกจากหมู่บ้านนี้ไปเพราะมีปีศาจอยู่ที่หอคอยจะเป็นอันตรายได้ เธอเล่าความจริงให้ฟังว่าหมู่บ้านนี้เป็นที่รวมของคนที่ถูกทิ้งไว้ตั้งแต่เด็กเพื่อเป็นเหยื่อสังเวยให้กับปีศาจเพื่อจะไม่ให้มันออกอาละวาด ทุกปีจะมีการนำเด็กทารกเพศหญิงมาทิ้งไว้ที่หมู่บ้านนี้ เป็นอย่างนี้มานานหลายปีแล้วจนเวลาผ่านไปจึงเป็นหมู่บ้านที่มีแต่ผู้หญิงล้วน แล้วตอนนี้มีแผ่นดินไหวขึ้นแสดงว่าปีศาจกำลังจะตื่นขึ้นมาอีก



กิเซลาเสนอตัวว่าจะขอไปปราบปีศาจให้เอง เธอไปที่หอคอยจากนั้นก็กลับมาในสภาพบาดเจ็บสาหัส เธอบอกว่าปราบปีศาจไม่สำเร็จได้แค่เสมอแต่ก็ปิดผนึกมันไว้ได้อีก กิเซลาบอกว่าเธออยากจะออกเรือเพื่อเดินทางกลับไปตายที่บ้าน คนในหมู่บ้านจึงช่วยส่งเธอขึ้นเรือในสภาพนี้แล้วเธอก็จากไป ส่วนหลุมศพที่ตั้งอยู่ในหมู่บ้านนั้นเป็นแค่ของจำลองที่สร้างขึ้นเพื่อระลึกถึงเธอเท่านั้น



หลังจากได้ทราบความจริง โทโทริพักอยู่ในหมู่บ้านหนึ่งคืน จากนั้นวันรุ่งขึ้นก็ขอตัวกลับเพื่อจะไปบอกข่าวนี้กับเซซีและกวีด พิลกาบอกว่าอยากกลับมาเมื่อไหร่ก็มาได้ หมู่บ้านนี้ยินดีต้อนรับเสมอ



พอเริ่มออกเรือมิมิก็ชวนคุยว่าพอเห็นโทโทริแล้วทำให้นึกถึงแม่ตัวเองที่ตายไป สมัยที่เป็นเด็กตัวเธอเองอ่อนแอกว่าที่เห็นตอนนี้มาก แต่แม่ก็มักจะปลอบใจอยู่เสมอ



ก่อนที่แม่จะป่วยตายลงก็ได้พูดกับเธอว่าเวลาไหนที่รู้สึกจะร้องไห้ขึ้นมาก็ให้นึกถึงเรื่องที่ตัวเองเป็นคนตระกูลขุนนาง จะเป็นการปลอบใจว่าจะต้องเข้มแข็งให้สมกับที่ได้รับการยกย่องจากใครๆ นั่นทำให้เธอมักจะอวดชื่อของตระกูลให้คนอื่นได้ยินอยู่เสมอ



มิมิบอกว่าที่จริงเธอก็รู้ดีอยู่แล้วล่ะว่าชื่อเสียงของตระกูลมันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรหรอก แต่ถ้ายอมรับความจริงข้อนั้นแล้วก็เหมือนยอมรับว่าแม่โกหก ดังนั้นเธอจึงพยายามทำตัวเองให้ดีที่สุดเพื่อที่ใครได้ยินชื่อของตระกูลเธอแล้วจะรู้สึกเคารพนับถือ



พอเล่าจบมิมิก็เริ่มรู้สึกตัวว่าได้พูดเรื่องน่าอายออกไปเสียแล้ว จึงบอกให้โทโทริอย่าบอกใครเด็ดขาด

หลังจากนั้นพวกโทโทริก็เดินทางกลับสู่หมู่บ้านอาลันยา



>> อ่านตอนต่อไป

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ