φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

#อาทิตย์ 29 มี.ค. 2015

ต่อจากตอนที่แล้วหลังจากที่เที่ยวที่พิพิธภัณฑ์รถไฟจีน (中国铁道博物馆) เสร็จ https://phyblas.hinaboshi.com/20150403

พอจะไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์แบบจำลองยานบินและยานอวกาศปักกิ่ง (北京航空航天模型博物馆) ต่อก็พบว่ามันปิด ก็เลยนั่งรถเมล์สาย 851 เพื่อย้อนกลับเข้าตัวเมือง

ที่ที่จะไปคราวนี้คือย่านศิลปะ 798 (798艺术区) หรือที่เรียกกันสั้นๆว่า 798 ซึ่งในภาษาจีนอ่านว่าชีจิ่วปา (七九八) นอกจากนี้ยังมีอีกชื่อคือย่านศิลปะต้าซานจื่อ (大山子艺术区) เพราะที่นี่ตั้งอยู่ในย่านที่มีชื่อว่าต้าซานจื่อ

ชีจิ่วปาเป็นสถานที่เที่ยวที่มีชื่อเสียงมากแห่งหนึ่งของปักกิ่ง สำหรับคนที่ชอบศิลปะแล้วถือว่าเป็นที่ที่พลาดไม่ได้ที่จะต้องมา สำหรับคนทั่วไปอย่างพวกเราซึ่งไม่ได้มีความรู้ด้านศิลปะอะไรเท่าไหร่ก็มาเดินดูเล่นเพลินๆได้เหมือนกัน มีของอะไรสวยๆให้ดูอยู่เยอะ ดูได้เรื่อยๆ

ที่มาของที่นี่ย้อนไปตั้งแต่ช่วงหลังจากปฏิวัติก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน ตอนนั้นที่นี่เป็นที่ตั้งโรงงานอุตสาหกรรม ต่อมาโรงงานก็เลิกใช้ไป พอถึงปี 2002 ก็ถูกบรรดาเหล่าศิลปินต่างๆมาซื้อที่เพื่อนำมาทำเป็นที่จัดแสดงผลงานศิลปะเนื่องจากว่าค่าที่ตรงนี้ราคาถูก

ที่นี่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เพิ่งเปิดตัวได้ไม่นานนัก ไม่ได้มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน นับวันก็จะยิ่งมีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักมากขึ้น

หากพูดถึงศิลปะของจีนแล้วคนคงจะนึกถึงพวกงานเขียนพู่กันหรือภาพวาดแบบโบราณมากกว่า แต่ว่าที่ชีจิ่วปานี้จะเป็นแนวศิลปะแบบสมัยใหม่ คนละแนว

ดังนั้นการเที่ยวของวันนี้จึงดูจะเป็นคนละบรรยากาศกันหากเทียบกับถนนวัฒนธรรมหลิวหลีฉ่าง (琉璃厂文化街) ที่เพิ่งไปมาเมื่อวานซึ่งเต็มไปด้วยศิลปะแบบโบราณ https://phyblas.hinaboshi.com/20150401

ชื่อ 798 นี้มาจากการที่พื้นที่นี้ตั้งอยู่ในเขตที่เมื่อก่อนเป็นโรงงานหมายเลข 798 นั่นเอง แต่พื้นที่ยังขยายตัวไปถึงพื้นที่โรงงานรอบๆด้วย

การใช้ชื่อสถานที่เป็นหมายเลขแบบนี้ไม่รู้ว่าจะทำให้ชื่อจำยากขึ้นหรือง่ายลง แต่อย่างน้อยก็ทำให้เวลาพูดถึงตัวเลข 798 ผู้คนก็จะนึกถึงสถานที่นี้แทนที่จะนึกถึงว่าเป็นตัวเลขธรรมดาเลขหนึ่ง

ว่าไปแล้วชีจิ่วปานี้ก็มีส่วนคล้ายกับหลิวหลีฉ่างอีกอย่างหนึ่งตรงที่เคยเป็นย่านอุตสาหกรรมมาก่อนและเหลือชื่อเอาไว้ให้คนเรียกมาจนถึงปัจจุบันแม้ว่าจะเปลี่ยนมากลายเป็นย่านศิลปะไปแล้วก็ตาม



การมาที่ชีจิ่วปานั้นไม่มีรถไฟฟ้ามาถึง ต้องต่อรถเมล์มา ที่นี่ค่อนข้างกว้างจึงมีป้ายรถเมล์อยู่หลายจุด ขึ้นกันว่ามาจากทางไหน ถ้าลงที่ป้ายต้าซานจื่อลู่โข่วหนาน (大山子路口南) หรือป้ายหวางเหยเฝิน (王爷坟) จะใกล้กับประตูตะวันตก ถ้าลงที่ป้ายต้าซานจื่อลู่โข่วตง (大山子路口东) หรือไฉ่หงลู่ (彩虹路) ก็จะใกล้กับประตูเหนือ

รถเมล์ที่เรานั่งมาจากชานเมืองนั้นมาลงที่ป้ายไฉ่หงลู่ซึ่งอยู่ฝั่งเหนือของชีจิ่วปา ความจริงแล้วป้ายนี้ลงแล้วยังต้องเดินอีกหน่อย จริงๆควรจะลงป้ายต้าซานจื่อลู่โข่วตงมากกว่าจะใกล้กว่าหน่อย



ประตูทางเข้าฝั่งเหนือ



เข้ามาถึงเห็นตึกนี้เป็นตึกแรก แต่ไม่ได้เข้าไป



ตึกถัดมา



มีแผนที่คร่าวๆของที่นี่อยู่ตรงนี้ มันแทบไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรเลย แต่อย่างน้อยก็ทำให้พอเข้าใจโครงสร้างคร่าวๆของที่นี่



ตึกนี้ส่าวนแรกเป็นหอศิลเจิ้งเหริน (正仁美术馆) พอลองเข้าไปดูก็พบว่าปิดอยู่



เดินถัดมาก็มีร้านหรือหอศิลป์ให้เข้าเป็นจุดๆ



มีอาคารที่ดูเหมือนจะไม่ใช่ส่วนจัดแสดง แต่ก็ถูกตกแต่งซะสวย



ระหว่างทางเจอผลงานแปลกๆที่ดูแล้วก็ไม่เข้าใจว่าคืออะไรตั้งอยู่เรื่อยๆ แต่ก็สวยดี




มีร้านอาหารให้เข้าไปนั่งพักทานข้าวได้อยู่ประปราย



บรรยากาศโดยรวมแล้วครึกครื้นมากทีเดียว คงเพราะมาวันอาทิตย์ด้วย




ตรงนี้เป็นหอศิลป์ของคนที่ชื่อว่าเฉาหย่ง (曹勇)



เข้ามาชมด้านในได้ฟรี



ภาพวาดเต็มไปหมด สวยๆทั้งนั้น




มีชั้น ๒ ขึ้นไปได้ ชั้น ๒ มีสองฝั่ง



ฝั่งนึง




และอีกฝั่ง



ตึกนี้มีหอคอยบันไดเวียน สวยดี



หอศิลป์อีกแห่งหนึ่ง



เข้าไปแล้วเห็นว่ามีเก็บตังค์ค่าเข้า เลยไม่ได้เข้าต่อ



ด้านหน้ามีตัวอะไรวางอยู่ด้วย



นี่ก็อีกแห่งที่เก็บตังค์เลยไม่ได้เข้าไปเหมือนกัน



ป้ายบอกทางไปห้องน้ำ มีคนเอารูปอะไรมาแปะไว้ตรงตัวผู้หญิงด้วย นี่ก็เป็นศิลปะหรือเปล่านะ



เดินเลี้ยวไปตามซอยต่างๆก็เจอที่จัดแสดงผลงานอีกมากมาย





บ้างก็เจอคนกำลังนั่งดีดกีตาร์ร้องเพลง



ร้านหนังสือ




หอศิลป์ฟางหยวน (方圆美术馆) ที่นี่ใหญ่หน่อย มี ๓ ชั้น



ชั้น ๑




ขึ้นไปชั้น ๒




มองขึ้นไปตรงชั้น ๓ แต่ว่าชั้น ๓ ปิดอยู่ไม่ได้ขึ้นไป



ศูนย์ศิลปะเห่าลี่ (郝俪艺术中心)



ข้างใน




ห้องน้ำ ตัวอาคารดูโทรมๆ มีวาดอะไรไว้นิดหน่อย



เดินตามซอกซอยโน้นนี้ไปเรื่อย







มาโผล่ที่ลานกว้าง




เจอรถเข็นขายอาหารอยู่บ้าง



ร้านกาแฟ



ข้างๆมีรถไฟจอดอยู่ด้วย วันนี้เห็นรถไฟมาเยอะแล้วที่พิพิธภัณฑ์รถไฟจีน ไม่คิดว่ามาที่นี่ยังจะได้เห็นรถไฟอีก



นี่เป็นโรงละคร ข้างล่างมีภัตตาคาร



ตัวอะไรอีก



พอเดินมาเรื่อยๆก็เริ่มออกนอกเขตที่จัดแสดงศิลปะ เห็นพวกโรงงาน เนื่องจากที่นี่เป็นโรงงานมาก่อน บางส่วนก็ยังเห็นร่องรอย




เริ่มหลงเข้ามาส่วนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องแล้ว



แต่เดินวนสักพักก็กลับมาถึงย่านที่จัดแสดงศิลปะได้




แต่ก็ไม่มีอะไรมากแล้ว จากนี้ไปก็ได้เวลาเดินกลับโดยออกไปทางประตูตะวันตกเฉียงใต้



ก็จะมาเจอป้ายรถเมล์หวางเหยเฝิน จากตรงนี้สามารถขึ้นรถเมล์สาย 401 เพื่อกลับไปยังรถไฟฟ้าสถานีซานหยวนเฉียว (三元桥站) ได้



ที่เดินชมไปทั้งหมดในนี้เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นเอง จะเดินดูให้ทั่วคงต้องใช้เวลาเยอะกว่านี้มากเพราะมันใหญ่มาก ยิ่งถ้าเป็นคนที่ชื่นชอบศิลปะอาจจะต้องเสียเวลาเดินทั้งวันเลยก็เป็นได้ ส่วนคนธรรมดาแบบเราก็มาเดินชมแบบผ่านๆก็เพลิดเพลินดีไม่ผิดหวัง

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ