อาเตอลีเยของอาช่า ตอนที่ ๑๔ : ขอฝากชื่อเหลือไว้บนแผ่นดินนี้
เขียนเมื่อ 2017/01/07 00:46
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
>> อ่านตอนแรก
>> อ่านตอนที่แล้ว
เมื่อปราบมังกรแถวทะเลทรายเกลือเสร็จก็ได้ถือโอกาสมาหาทาเนียด้วย ทาเนียได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับบริเวณตรงนั้นซึ่งเป็้นสถานที่แปลกซึ่งเรียกว่าป่าช้าของสลัก (スラグの墓場) เพราะมีเรื่องล่าว่าเมื่อก่อนพวกสลักมาตายที่นี่กันมาก แต่ทั้งหมดก็อาจเป็นแค่เรื่องเล่า ไม่มีใครรู้เรื่องราวแน่นอนจริงๆ แต่ทาเนียก็บอกว่าประวัติศาสตร์เนี่ยช่างน่าสนใจ อยากรู้ว่าคนสมัยก่อนใช้ชีวิตที่นี่ยังไง อาช่าตอบว่าบางทีอาจจะอยู่กันอย่างอุดมสมบูรณ์ เพราะโลกสมัยก่อนมีเทคโนโลยีมากมาย แต่ทำไมถึงล่มสลายหายไปได้ก็ยังไม่อาจรู้
พอกลับมาถึงฟิร์ซแบร์กอาช่าไปที่สำนักงานของมาริออนเพื่อถามลินคาว่าหลังจากปราบมังกรเสร็จสามารถค้นพบสิ่งที่ตัวเองอยากทำได้หรือยัง ลินคากลับตอบว่าดูเหมือนว่านั่นจะไม่ใช่คำตอบ แต่อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าการต่อสู้คงไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองอยากทำจริงๆ
อาช่าได้ไปคุยเล่นกับนิโอและวิลเบลอยู่ที่ลานกว้าง คุยไปคุยมาอาช่ากับนิโอคุยเรื่องพืชผักกันอย่างสนุกสนานจนวิลเบลเริ่มตามเรื่องที่คุยกันไม่ทันและรู้สึกว่าตัวเองดูเป็นคนนอกไป เธอจึงงอนแล้วบอกให้อาช่ากับนิโอห้ามสนิทกันมากไปกว่านี้
หลังจากนั้นอาช่าออกมากับลินคาอีกครั้ง ระหว่างทางก็ถามขึ้นว่าถึงลินคาจะบอกว่าตัวเองไม่ได้ชอบการต่อสู้ แต่จริงๆท่าลินคาเวลาต่อสู้นั้นดูสง่างามมาก ลินคาก็บอกว่าเธออาจจะแค่ชอบออกแรงขยับตัวก็ได้ เพราะงานของเธอคือการใช้แรง เหมือนกับที่งานของมาริออนคือการใช้ความคิด
เมื่อเดินทางมาที่ฮอร์นไฮม์อีกครั้งยูริสก็เข้ามาหาอาช่าที่อาเตอลีเยแล้วมอบเครื่องรางเขามังกร (竜の角のお守り) ซึ่งทำจากมังกรที่ไปปราบมา บอกว่าเป็นสัญลักษณ์แห่งมิตรภาพ
พออาช่ามาที่ร้านของไคล์ เขาก็บอกว่าได้ยินข่าวเรื่องที่ยูริสปราบมังกรได้ เลยอยากจะฉลอง จึงขอให้อาช่าช่วยไปเรียกยูริสมาฉลองสักหน่อย
วันต่อมาอาช่าออกไปเก็บวัตถุดิบพร้อมกับนิโอที่พื้นที่ชุ่มน้ำเอิสเทิน นิโอชอบเดินไปในที่ที่ดูเหมือนอันตรายจนอาช่าอดเป็นห่วงไม่ได้ แต่นิโอก็พยายามแสดงให้เห็นว่าไม่เป็นไร ทุกอย่างสบายดี
เมื่อกลับมาฮอร์นไฮม์อีกทีอาช่าได้พานิโอมาที่ร้านของไคล์อีกครั้งไคล์ก็บ่นว่าอยากได้น้องสาวน่ารักแบบนี้บ้าง เขาก็เลยขอว่าต่อไปนี้ให้นิโอเรียกเขาว่าพี่ชาย แต่อาช่าก็บอกว่าไม่ยอมยกน้องสาวให้หรอก ไคล์ก็เลยบอกว่างั้นขออาช่าเป็นน้องสาวก็ได้ แต่นิโอก็รีบบอกว่าไม่ยอมยกอาช่าให้เช่นกัน เขาจึงได้แต่ตัดใจ
หลังจากนั้นอาช่าได้พายูริสมาที่ร้านของไคล์เพื่อจัดงานเลี้ยงฉลองตามที่ไคล์ต้องการ เมื่อมาถึงทุกคนก็แสดงความยินดีกับยูริส ไคล์กล่าวชื่นชมยูริสจากใจจริง แต่ก็ได้วางกับดักไว้ในอาหารที่ยูริสทานโดยใส่ของสุดเผ็ดลงไป สุดท้ายดูเหมือนทุกคนจะสนุกกันดี
หลังจากนั้นอาช่าก็กลับมาทำงานที่ฟิร์ซแบร์กต่อ วันหนึ่งนิโอไปเก็บผักแล้วขนกลับมาเป็นตะกร้าใบใหญ่มากจนไม่คิดว่าจะแบกไหว ทำให้อาช่าเป็นห่วงว่านิโอฝืนงานหนักเกินไปแล้ว แต่นิโอก็บอกว่าสบายมากเพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
อาช่าออกมาผจญภัยพร้อมเรจีนา ระหว่างนั้นเธอก็ถามเรจีนาว่าเรื่องที่วันก่อนบอกว่าที่บ้านอยากให้กลับไปแต่งงานเป็นยังไงบ้าง เธอก็บอกว่าสุดท้ายก็ตัดสินใจได้แล้วว่าคงจะต้องกลับไปจริงๆ แต่ก่อนจะกลับไปอยากจะทำงานชิ้นสำคัญหลงเหลือไว้ จึงชวนอาช่าไปที่อุโมงค์ มีเรื่องที่อยากทำอยู่
ในครั้งนี้อาช่ายังได้พานิโออกมาด้วย เป็นครั้งแรกที่ได้ให้นิโอร่วมสู้ เธอโจมตีโดยใช้ปานาช่วย
พอสู้เสร็จรอบแรกอาช่าก็ถามนิโอด้วยความเป็นห่วงว่าเป็นยังไง เธอแสดงความเป็นห่วงเกินจริงจนนิโอต้องพยายามบอกว่าไม่เป็นไรให้เธอสบายใจ
อาช่ามาที่อุโมงค์ตามที่เรจินาเรียกขอ พอไปจึงรู้ว่าสิ่งที่เธออยากทำก็คือการสร้างสะพานใหม่สำหรับข้ามอุโมงค์นี้ที่จะสามารถใช้ไปได้อีกนาน
เพื่อการนั้นจำเป็นต้องใช้วัตถุดิบไม้จำนวนมากมาย ของที่ใช้งานได้ดีที่สุดคือขอนไม้ของยักษ์ (巨人の木切れ) เตรียมมา ๒๐ อันก็เพียงพอ
เมื่อรวบรวมวัตถุดิบครบแล้วการก่อสร้างก็เริ่มขึ้น
พอการก่อสร้างเสร็จสิ้นลงไกลด์เข้ามาหาเรจีนาพร้อมชื่นชมและบอกว่าภาคภูมิใจในตัวเธอมาก และรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมากที่นี่จะเป็นงานชิ้นสุดท้ายของเธอ เขาได้เอาชื่อของเธอมาตั้งเป็นชื่อสะพานแห่งนี้ที่สร้างขึ้น ชื่อของเรจีนาจะคงเหลืออยู่ภายในอุโมงค์แห่งนี้ไปอีกนาน
อาช่ามาที่ฮอร์นไฮม์และแวะร้านเหล้านั่งคุยกับไคล์และยูริส ไคล์เล่าให้ฟังว่าที่จริงเขาและยูริสรู้จักกันตั้งแต่เด็ก ยูริสเคยพูดไว้ตั้งแต่เด็กแล้วว่าอยากปราบมังกร ตอนแรกมีแต่คนหัวเราะเยาะ ไม่คิดเลยว่าในที่สุดจะทำได้จริงๆ
แล้วอาช่าก็แวะมาหาทาเนียที่ทะเลทรายเกลืออีกครั้ง ครั้งนี้ทาเนียชวนคุยเรื่องตอนที่ไปเมืองฟิร์ซแบร์ก เธอบอกว่าที่นี่กับในเมืองต่างกันมากเลย เมืองมีคนเบียดเต็มไปหมด แต่เธอชินกับการอยู่ที่นี่แล้วคงจะอยู่ต่อไป แต่หากโตขึ้นอาจจะไปตามหาแฟนในเมือง เพราะหากอยู่ที่นี่ไปตลอดคงไม่ได้แต่งงานแน่
หลังจากนั้นอาช่าได้กลับมาที่รีเซินกังหาเรจีนาอีกครั้งก็เห็นเธอเก็บข้าวของเตรียมพร้อมสำหรับจะย้ายกลับ แต่เธอบอกว่ายังจะอยู่ต่ออีกสักพัก แค่เก็บของเตรียมไว้ก่อนเฉยๆ ก่อนจะกลับไปจริงๆอยากจะค่อยๆคิดเตรียมการไปสักพักถึงสิ่งที่ตัวเองอยากทำในอนาคต
วันที่ 1 เดือน 10 อาช่าไปหามาริออนและลินคา พอเธอบอกว่าอากาศเริ่มหนาวแล้ว ลินคาก็เล่าว่าพอย่างเข้าฤดูหนาวก็ทำให้นึกถึงความทรงจำสมัยที่เจอกับมาริออนครั้งแรก ผ่านมา ๙ ปีแล้ว แต่เล่าไปได้ไม่เท่าไหร่พอคุยไปคุยมากลับกลายเป็นเถียงกันเรื่องถั่วแว่น (眼鏡豆) อาช่าก็เลยไม่ได้รู้เรื่องราวต่อ
วันต่อมาอาช่าเจอลินคากำลังยืนเหม่ออยู่ที่สะพานจึงเข้าไปทัก เธอเลยเล่าเรื่องในอดีตต่อให้ฟังว่าเมื่อก่อนเธอเคยทำเรื่องไม่ดีเอาไว้แล้วถูกจับ แต่มาริออนกลับช่วยเธอเอาไว้ ดังนั้นจึงได้ตั้งใจจะทำงานอยู่กับมาริออนไปตลอดเพื่อตอบแทนคุณ อาช่าถามว่าทำไมจู่ๆจึงเล่าเรื่องนี้ ลินคาก็ตอบว่าเธอมีลางสังหรณ์ว่าจะมีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับอดีตของตัวเองเกิดขึ้นในเร็วๆนี้
ช่วงต้นเดือน 10 อาช่าวุ่นกับการสร้างไอเท็มเพื่อฝึกวิชาเล่นแร่แปรธาตุไปเรื่อยๆ
ต่อมาไม่นานก็ย่างเข้าวันที่ 10 ซึ่งมีการเปิดตลาดขายของตามทางเดิน อาช่าเดินไปที่สะพานทางออกเมืองแล้วเห็นนิโอกำลังขายของอยู่
ร้านของนิโอมีของดีๆขายมากมาย เช่นดองเคลไฮท์ (ドンケルハイト) แล้วก็ดอกไม้พิทักษ์เวลา (時守りの花)
จากนั้นอาช่าไปเดินตลาดในเมืองก็เจอลินคามาทัก แต่วันนี้เธอดูแปลกไป พูดจาดูไม่เหมือนลินคาที่อาช่ารู้จัก สีตาก็แปลกไป พอคุยได้สักพักก็ได้ยินเสียงลินคาและมาริออนดังมาจากอีกทาง พอหันไปมองก็เห็นลินคาอีกคน แต่พออาช่ามองกลับมาอีกทีลินคาคนเมื่อครู่ก็หายไปแล้ว
ลินคาและมาริออนถามอาช่าว่าเกิดอะไรขึ้น พออาช่าเล่าให้ฟังเธอก็ชวนอาช่ามาคุยที่สำนักงาน แล้วเล่าว่าลินคาที่อาช่าเห็นตอนแรกนั่นเป็นพี่น้องกับลินคาคนนี้เอง แต่มีเรื่องบางอย่างทำให้ตอนนี้เป็นศัตรูกันอยู่ ลินคากำชับกับอาช่าว่าให้ระวังลินคาอีกคนให้ดี ถ้าเจอก็ให้รีบบอกเธอทันที
อาช่ากลับไปเดินที่ตลาดอีกครั้งก็พบเฟรดมาเดินดูของ เขาบอกว่ากำลังคิดจะหาซื้ออะไรให้เมริเอ็ตตา แต่พอเขาบอกของที่อยากซื้อให้แต่ละอย่างดูเหมือนจะเป็นรสนิยมแปลกๆทั้งนั้นจนอาช่าคิดในใจว่าเธอควรจะช่วยคิดดีมั้ยว่าควรให้อะไรกันแน่
อาช่ากลับไปที่อาเตอลีเยทำงานไปสักพักก็นิโอก็เข้ามาพร้อมกับขนของจำนวนมากเข้ามา เธอไปเก็บของแล้วเจอมังกรโจมตีก็เลยปราบแล้วเอาเล็บมันมา พออาช่ารู้ก็เป็นห่วงมาก
พอคุยสักพักนิโอก็เริ่มหน้าแดงๆ จากนั้นเธอก็เริ่มล้มลง อาช่ารีบพาเธอเข้าไปในบ้านนอนพักผ่อน พอนิโอตื่นขึ้นมาเธอก็บอกว่าเธออยากพยายามช่วยอาช่าเต็มที่ เพราะรู้สึกว่าเวลาของเธอได้หยุดไปนานจนรู้สึกว่าตัวเองยังเด็กอยู่ในขณะที่อาช่าเติบโตขึ้นมาก อาช่าจึงตอบว่าไม่จำเป็นต้องรีบหรอก เพราะสักวันหนึ่งยังไงนิโอก็ต้องเติบโตขึ้นจนได้เหมือนกัน
ทุกคนมีบทบาทหน้าที่และสิ่งที่ตัวเองสามารถทำได้ต่างกันไป ยังไงก็ตามต้องหาสิ่งที่ตัวเองจะทำได้และควรจะทำให้พบแล้วตั้งใจทำในสิ่งนั้น และแน่นอนว่าไม่ควรจะฝืนมากเกินไป
>> อ่านตอนต่อไป
>> อ่านตอนที่แล้ว
เมื่อปราบมังกรแถวทะเลทรายเกลือเสร็จก็ได้ถือโอกาสมาหาทาเนียด้วย ทาเนียได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับบริเวณตรงนั้นซึ่งเป็้นสถานที่แปลกซึ่งเรียกว่าป่าช้าของสลัก (スラグの墓場) เพราะมีเรื่องล่าว่าเมื่อก่อนพวกสลักมาตายที่นี่กันมาก แต่ทั้งหมดก็อาจเป็นแค่เรื่องเล่า ไม่มีใครรู้เรื่องราวแน่นอนจริงๆ แต่ทาเนียก็บอกว่าประวัติศาสตร์เนี่ยช่างน่าสนใจ อยากรู้ว่าคนสมัยก่อนใช้ชีวิตที่นี่ยังไง อาช่าตอบว่าบางทีอาจจะอยู่กันอย่างอุดมสมบูรณ์ เพราะโลกสมัยก่อนมีเทคโนโลยีมากมาย แต่ทำไมถึงล่มสลายหายไปได้ก็ยังไม่อาจรู้
พอกลับมาถึงฟิร์ซแบร์กอาช่าไปที่สำนักงานของมาริออนเพื่อถามลินคาว่าหลังจากปราบมังกรเสร็จสามารถค้นพบสิ่งที่ตัวเองอยากทำได้หรือยัง ลินคากลับตอบว่าดูเหมือนว่านั่นจะไม่ใช่คำตอบ แต่อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าการต่อสู้คงไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองอยากทำจริงๆ
อาช่าได้ไปคุยเล่นกับนิโอและวิลเบลอยู่ที่ลานกว้าง คุยไปคุยมาอาช่ากับนิโอคุยเรื่องพืชผักกันอย่างสนุกสนานจนวิลเบลเริ่มตามเรื่องที่คุยกันไม่ทันและรู้สึกว่าตัวเองดูเป็นคนนอกไป เธอจึงงอนแล้วบอกให้อาช่ากับนิโอห้ามสนิทกันมากไปกว่านี้
หลังจากนั้นอาช่าออกมากับลินคาอีกครั้ง ระหว่างทางก็ถามขึ้นว่าถึงลินคาจะบอกว่าตัวเองไม่ได้ชอบการต่อสู้ แต่จริงๆท่าลินคาเวลาต่อสู้นั้นดูสง่างามมาก ลินคาก็บอกว่าเธออาจจะแค่ชอบออกแรงขยับตัวก็ได้ เพราะงานของเธอคือการใช้แรง เหมือนกับที่งานของมาริออนคือการใช้ความคิด
เมื่อเดินทางมาที่ฮอร์นไฮม์อีกครั้งยูริสก็เข้ามาหาอาช่าที่อาเตอลีเยแล้วมอบเครื่องรางเขามังกร (竜の角のお守り) ซึ่งทำจากมังกรที่ไปปราบมา บอกว่าเป็นสัญลักษณ์แห่งมิตรภาพ
พออาช่ามาที่ร้านของไคล์ เขาก็บอกว่าได้ยินข่าวเรื่องที่ยูริสปราบมังกรได้ เลยอยากจะฉลอง จึงขอให้อาช่าช่วยไปเรียกยูริสมาฉลองสักหน่อย
วันต่อมาอาช่าออกไปเก็บวัตถุดิบพร้อมกับนิโอที่พื้นที่ชุ่มน้ำเอิสเทิน นิโอชอบเดินไปในที่ที่ดูเหมือนอันตรายจนอาช่าอดเป็นห่วงไม่ได้ แต่นิโอก็พยายามแสดงให้เห็นว่าไม่เป็นไร ทุกอย่างสบายดี
เมื่อกลับมาฮอร์นไฮม์อีกทีอาช่าได้พานิโอมาที่ร้านของไคล์อีกครั้งไคล์ก็บ่นว่าอยากได้น้องสาวน่ารักแบบนี้บ้าง เขาก็เลยขอว่าต่อไปนี้ให้นิโอเรียกเขาว่าพี่ชาย แต่อาช่าก็บอกว่าไม่ยอมยกน้องสาวให้หรอก ไคล์ก็เลยบอกว่างั้นขออาช่าเป็นน้องสาวก็ได้ แต่นิโอก็รีบบอกว่าไม่ยอมยกอาช่าให้เช่นกัน เขาจึงได้แต่ตัดใจ
หลังจากนั้นอาช่าได้พายูริสมาที่ร้านของไคล์เพื่อจัดงานเลี้ยงฉลองตามที่ไคล์ต้องการ เมื่อมาถึงทุกคนก็แสดงความยินดีกับยูริส ไคล์กล่าวชื่นชมยูริสจากใจจริง แต่ก็ได้วางกับดักไว้ในอาหารที่ยูริสทานโดยใส่ของสุดเผ็ดลงไป สุดท้ายดูเหมือนทุกคนจะสนุกกันดี
หลังจากนั้นอาช่าก็กลับมาทำงานที่ฟิร์ซแบร์กต่อ วันหนึ่งนิโอไปเก็บผักแล้วขนกลับมาเป็นตะกร้าใบใหญ่มากจนไม่คิดว่าจะแบกไหว ทำให้อาช่าเป็นห่วงว่านิโอฝืนงานหนักเกินไปแล้ว แต่นิโอก็บอกว่าสบายมากเพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
อาช่าออกมาผจญภัยพร้อมเรจีนา ระหว่างนั้นเธอก็ถามเรจีนาว่าเรื่องที่วันก่อนบอกว่าที่บ้านอยากให้กลับไปแต่งงานเป็นยังไงบ้าง เธอก็บอกว่าสุดท้ายก็ตัดสินใจได้แล้วว่าคงจะต้องกลับไปจริงๆ แต่ก่อนจะกลับไปอยากจะทำงานชิ้นสำคัญหลงเหลือไว้ จึงชวนอาช่าไปที่อุโมงค์ มีเรื่องที่อยากทำอยู่
ในครั้งนี้อาช่ายังได้พานิโออกมาด้วย เป็นครั้งแรกที่ได้ให้นิโอร่วมสู้ เธอโจมตีโดยใช้ปานาช่วย
พอสู้เสร็จรอบแรกอาช่าก็ถามนิโอด้วยความเป็นห่วงว่าเป็นยังไง เธอแสดงความเป็นห่วงเกินจริงจนนิโอต้องพยายามบอกว่าไม่เป็นไรให้เธอสบายใจ
อาช่ามาที่อุโมงค์ตามที่เรจินาเรียกขอ พอไปจึงรู้ว่าสิ่งที่เธออยากทำก็คือการสร้างสะพานใหม่สำหรับข้ามอุโมงค์นี้ที่จะสามารถใช้ไปได้อีกนาน
เพื่อการนั้นจำเป็นต้องใช้วัตถุดิบไม้จำนวนมากมาย ของที่ใช้งานได้ดีที่สุดคือขอนไม้ของยักษ์ (巨人の木切れ) เตรียมมา ๒๐ อันก็เพียงพอ
เมื่อรวบรวมวัตถุดิบครบแล้วการก่อสร้างก็เริ่มขึ้น
พอการก่อสร้างเสร็จสิ้นลงไกลด์เข้ามาหาเรจีนาพร้อมชื่นชมและบอกว่าภาคภูมิใจในตัวเธอมาก และรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมากที่นี่จะเป็นงานชิ้นสุดท้ายของเธอ เขาได้เอาชื่อของเธอมาตั้งเป็นชื่อสะพานแห่งนี้ที่สร้างขึ้น ชื่อของเรจีนาจะคงเหลืออยู่ภายในอุโมงค์แห่งนี้ไปอีกนาน
อาช่ามาที่ฮอร์นไฮม์และแวะร้านเหล้านั่งคุยกับไคล์และยูริส ไคล์เล่าให้ฟังว่าที่จริงเขาและยูริสรู้จักกันตั้งแต่เด็ก ยูริสเคยพูดไว้ตั้งแต่เด็กแล้วว่าอยากปราบมังกร ตอนแรกมีแต่คนหัวเราะเยาะ ไม่คิดเลยว่าในที่สุดจะทำได้จริงๆ
แล้วอาช่าก็แวะมาหาทาเนียที่ทะเลทรายเกลืออีกครั้ง ครั้งนี้ทาเนียชวนคุยเรื่องตอนที่ไปเมืองฟิร์ซแบร์ก เธอบอกว่าที่นี่กับในเมืองต่างกันมากเลย เมืองมีคนเบียดเต็มไปหมด แต่เธอชินกับการอยู่ที่นี่แล้วคงจะอยู่ต่อไป แต่หากโตขึ้นอาจจะไปตามหาแฟนในเมือง เพราะหากอยู่ที่นี่ไปตลอดคงไม่ได้แต่งงานแน่
หลังจากนั้นอาช่าได้กลับมาที่รีเซินกังหาเรจีนาอีกครั้งก็เห็นเธอเก็บข้าวของเตรียมพร้อมสำหรับจะย้ายกลับ แต่เธอบอกว่ายังจะอยู่ต่ออีกสักพัก แค่เก็บของเตรียมไว้ก่อนเฉยๆ ก่อนจะกลับไปจริงๆอยากจะค่อยๆคิดเตรียมการไปสักพักถึงสิ่งที่ตัวเองอยากทำในอนาคต
วันที่ 1 เดือน 10 อาช่าไปหามาริออนและลินคา พอเธอบอกว่าอากาศเริ่มหนาวแล้ว ลินคาก็เล่าว่าพอย่างเข้าฤดูหนาวก็ทำให้นึกถึงความทรงจำสมัยที่เจอกับมาริออนครั้งแรก ผ่านมา ๙ ปีแล้ว แต่เล่าไปได้ไม่เท่าไหร่พอคุยไปคุยมากลับกลายเป็นเถียงกันเรื่องถั่วแว่น (眼鏡豆) อาช่าก็เลยไม่ได้รู้เรื่องราวต่อ
วันต่อมาอาช่าเจอลินคากำลังยืนเหม่ออยู่ที่สะพานจึงเข้าไปทัก เธอเลยเล่าเรื่องในอดีตต่อให้ฟังว่าเมื่อก่อนเธอเคยทำเรื่องไม่ดีเอาไว้แล้วถูกจับ แต่มาริออนกลับช่วยเธอเอาไว้ ดังนั้นจึงได้ตั้งใจจะทำงานอยู่กับมาริออนไปตลอดเพื่อตอบแทนคุณ อาช่าถามว่าทำไมจู่ๆจึงเล่าเรื่องนี้ ลินคาก็ตอบว่าเธอมีลางสังหรณ์ว่าจะมีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับอดีตของตัวเองเกิดขึ้นในเร็วๆนี้
ช่วงต้นเดือน 10 อาช่าวุ่นกับการสร้างไอเท็มเพื่อฝึกวิชาเล่นแร่แปรธาตุไปเรื่อยๆ
ต่อมาไม่นานก็ย่างเข้าวันที่ 10 ซึ่งมีการเปิดตลาดขายของตามทางเดิน อาช่าเดินไปที่สะพานทางออกเมืองแล้วเห็นนิโอกำลังขายของอยู่
ร้านของนิโอมีของดีๆขายมากมาย เช่นดองเคลไฮท์ (ドンケルハイト) แล้วก็ดอกไม้พิทักษ์เวลา (時守りの花)
จากนั้นอาช่าไปเดินตลาดในเมืองก็เจอลินคามาทัก แต่วันนี้เธอดูแปลกไป พูดจาดูไม่เหมือนลินคาที่อาช่ารู้จัก สีตาก็แปลกไป พอคุยได้สักพักก็ได้ยินเสียงลินคาและมาริออนดังมาจากอีกทาง พอหันไปมองก็เห็นลินคาอีกคน แต่พออาช่ามองกลับมาอีกทีลินคาคนเมื่อครู่ก็หายไปแล้ว
ลินคาและมาริออนถามอาช่าว่าเกิดอะไรขึ้น พออาช่าเล่าให้ฟังเธอก็ชวนอาช่ามาคุยที่สำนักงาน แล้วเล่าว่าลินคาที่อาช่าเห็นตอนแรกนั่นเป็นพี่น้องกับลินคาคนนี้เอง แต่มีเรื่องบางอย่างทำให้ตอนนี้เป็นศัตรูกันอยู่ ลินคากำชับกับอาช่าว่าให้ระวังลินคาอีกคนให้ดี ถ้าเจอก็ให้รีบบอกเธอทันที
อาช่ากลับไปเดินที่ตลาดอีกครั้งก็พบเฟรดมาเดินดูของ เขาบอกว่ากำลังคิดจะหาซื้ออะไรให้เมริเอ็ตตา แต่พอเขาบอกของที่อยากซื้อให้แต่ละอย่างดูเหมือนจะเป็นรสนิยมแปลกๆทั้งนั้นจนอาช่าคิดในใจว่าเธอควรจะช่วยคิดดีมั้ยว่าควรให้อะไรกันแน่
อาช่ากลับไปที่อาเตอลีเยทำงานไปสักพักก็นิโอก็เข้ามาพร้อมกับขนของจำนวนมากเข้ามา เธอไปเก็บของแล้วเจอมังกรโจมตีก็เลยปราบแล้วเอาเล็บมันมา พออาช่ารู้ก็เป็นห่วงมาก
พอคุยสักพักนิโอก็เริ่มหน้าแดงๆ จากนั้นเธอก็เริ่มล้มลง อาช่ารีบพาเธอเข้าไปในบ้านนอนพักผ่อน พอนิโอตื่นขึ้นมาเธอก็บอกว่าเธออยากพยายามช่วยอาช่าเต็มที่ เพราะรู้สึกว่าเวลาของเธอได้หยุดไปนานจนรู้สึกว่าตัวเองยังเด็กอยู่ในขณะที่อาช่าเติบโตขึ้นมาก อาช่าจึงตอบว่าไม่จำเป็นต้องรีบหรอก เพราะสักวันหนึ่งยังไงนิโอก็ต้องเติบโตขึ้นจนได้เหมือนกัน
ทุกคนมีบทบาทหน้าที่และสิ่งที่ตัวเองสามารถทำได้ต่างกันไป ยังไงก็ตามต้องหาสิ่งที่ตัวเองจะทำได้และควรจะทำให้พบแล้วตั้งใจทำในสิ่งนั้น และแน่นอนว่าไม่ควรจะฝืนมากเกินไป
>> อ่านตอนต่อไป