φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

# พุธ 29 ก.ค. 2015

เข้าสู่วันที่ ๕ ในการเที่ยวพม่าหลังจากที่เมื่อวานเที่ยวในเมืองหลวงเนปยีดอมาทั้งวัน https://phyblas.hinaboshi.com/20150906

วันนี้ตื่นเช้ามาตีห้าเพื่อเตรียมตัว พอหกโมงก็รีบไปทานข้าวเช้า



ในโรงอาหารเช้านี้เงียบเหงาเพราะมาตั้งแต่โรงอาหารเพิ่งเปิดตอนหกโมง



กับข้าววันนี้เปลี่ยนไปจากเมื่อวาน เรามีเวลาน้อยมากในการกินเพราะนัดแท็กซีไว้หกโมงยี่สิบ



จากนั้นพอถึงหกโมงยี่สิบตามที่นัดรถแท็กซีก็มา พาเราไปยังสถานีขนส่ง ค่าจ้าง ๗๐๐๐ จ๊าด

ระหว่างทางผ่านโรงแรมชื่อ Tungapuri Hotel จับภาพเอาไว้ได้พอดี เป็นโรงแรมที่อาคารหน้าตาสวยเป็นเอกลักษณ์ดี



พอมาถึงคนขับรถก็พาเราไปที่ช่องขายตั๋วเพื่อซื้อบัตร



ถึงท่ารถที่ตลาดมโยมะ ที่เดียวกับตอนขามา



หน้าตาบัตรโดยสาร ค่ารถ ๑๑๐๐๐ จ๊าด ระยะเวลาเดินทางคือ ๘ ชั่วโมง ถือว่าเป็นระยะเวลาที่นานมากเกินคาด ที่ใช้เวลามากกว่าตอนที่เดินทางจากมัณฑะเลย์มาเนปยีดอเยอะก็เพราะว่าเส้นทางที่ใช้ไม่ใช่ทางด่วน ค่อนข้างลัดเลี้ยวมากทีเดียว อีกทั้งยังแวะจอดตามจุดต่างๆระหว่างทางเยอะด้วยทำให้เสียเวลามาก

พอถึงเวลาก็เดินไปขึ้นรถคันนี้ จะเห็นว่ามันเป็นรถญี่ปุ่น



ตอนขึ้นมาใหม่ๆนั้นรถโล่งมาก มีคนแค่ไม่กี่คน แต่ระหว่างทางเขาแวะรับคนเรื่อยๆทำให้คนเพิ่มขึ้นจนเกือบเต็มคันรถ ต้องมีการเปิดที่นั่งเสริมซึ่งอยู่ตรงกลางระหว่างสองแถว




ระหว่างทางหยิบเกมอาเตอลีเยของอาช่าขึ้นมาเล่นต่อ ตอนนี้ถึงตอนที่อาช่ากลับมายังโบราณสถานที่อยู่ใกล้กับอาเตอลีเยของอาช่าเพื่อนำทางให้มาริออน https://phyblas.hinaboshi.com/20150813



รถแล่นผ่านเมืองตะโกน (တပ်ကုန်းtatkon) ถ่ายรูปไว้ระหว่างทางจากหน้าต่างรถ





แล้วก็ผ่านเมืองยะเมธีน (ရမည်းသင်းyamethin) แต่ไม่ได้ถ่ายรูป

แล้วก็ผ่านเมืองปยอบแว (ပျော်ဘွယ်pyawbwe) ที่นี่มีหอนาฬิกาสวยเด่น ถ่ายภาพไว้ได้พอดี เวลาขณะนั้น 10:20



และเมืองนี้ก็มีทางรถไฟลากผ่านด้วย



ระหว่างทางเกิดปวดฉี่ขึ้นมา แต่รถไม่มีทีท่าว่าจะจอดง่ายๆเลย เราก็รอลุ้นว่าเมื่อไหร่จะถึงจุดหยุดพัก ซึ่งตามหลักแล้วก็น่าจะไปพักตอนประมาณสิบเอ็ดโมงกว่าซึ่งเป็นครึ่งทาง ดังนั้นตอนนั้นจึงได้แต่ทำใจและอดทนไป

แล้วก็ผ่านเมืองเมะทิลา (မိတ္ထီလာmeiktila) ที่นี่เป็นเมืองใหญ่ที่สุดที่ผ่านระหว่างทาง มีมหาวิทยาลัยอยู่ด้วย รถผ่านมหาวิทยาลัยแต่ไม่ทันถ่ายป้ายหน้ามหาวิทยาลัยน่าเสียดายอยู่เหมือนกัน อีกทั้งฝนเริ่มตกหนักจนกระจกเต็มไปด้วยน้ำเกาะถ่ายอะไรไม่ได้ชัดเลย



แต่เราก็ไปเจอคลิปนี้มา มีคนไทยมาชมที่นี่ด้วย https://www.youtube.com/watch?v=jVnprg6iaCI

หลังจากผ่านเมืองเมะทิลาไปรถก็มาจอดตรงจุดหยุดพักกลางทางซึ่งอยู่เลยจากจุดตัดระหว่างเส้นทางที่เราเดินทางมากับทางด่วนระหว่างเนปยีดอกับมัณฑะเลย์ซึ่งเราผ่านมาวันก่อน



ทันทีที่รถเปิดทุกคนก็กรูกันมุ่งไปยังห้องน้ำ คิดว่าหลายคนคงจะอดกลั้นกันมานานเช่นกัน การอยู่โดยไม่มีห้องน้ำเป็นเวลานานกว่าสี่ชั่วโมงช่างเป็นอะไรที่โหดร้าย



รถจอดอยู่ที่นี่ประมาณครึ่งชั่วโมงเพื่อให้มีเวลาพักทานข้าวกัน แต่ว่าเราไม่ได้ทานอะไร




รอบๆนั้นก็เป็นเส้นทางถนนที่เคว้งคว้าง



ระหว่างนั้นเราก็เล่นอาช่าต่ออีกหน่อย ถึงตรงที่อาช่าเจอกับนานาคาระหว่างทางขณะเดินกลับไปยังฟิร์ซแบร์ก



ระหว่างรอเห็นมีฝรั่งด้วย ดูเหมือนเขาจะจ้างแท็กซีขับมาโดยเฉพาะ



แล้วก็กลับขึ้นรถแล้วก็มุ่งหน้าสู่พุกามต่อไป ระหว่างนั้นเราก็ฟังเพลงพม่าพร้อมดู MV ซึ่งเปิดอยู่ในรถ



ช่วงนี้ก็เล่นอาช่าต่ออีกหน่อยถึงตรงที่กลับมาจนถึงฟิรซ์แบร์กแล้วแฮรีเข้ามาคุย





แล้วรถก็แล่นมาเรื่อยๆ เส้นทางตอนใกล้ถึงพุกามนั้นดูค่อนข้างลำบากทีเดียว ในที่สุดก็มาถึงท่ารถเมืองพุกาม



พอลงจากรถมาก็มีคนขับแท็กซีกรูกันเข้ามาหาลูกค้า เริ่มแรกคนขับแท็กซีคนหนึ่งบอกว่า ๑๕๐๐๐ จ๊าด ก็เลยลองต่อเหลือ ๑๓๐๐๐ จ๊าดดู แต่จังหวะนั้นคนขับอีกคนก็แทรกขึ้นมาว่าเขาให้ ๑๐๐๐๐ จ๊าดก็พอ เราก็เลยลองต่อรองกับคนนี้ต่อว่าให้เหลือ ๘๐๐๐ จ๊าด ตอนแรกเขาก็ทำท่าจะไม่ยอม แต่พอลองแกล้งพูดไปว่าถ้าไม่ให้ราคานี้ก็ไม่ไปเขาก็ยอมจนได้

ท่ารถไม่ได้อยู่ใกล้กับใจกลางเมืองแต่อยู่นอกเมืองออกไปและตอนที่จะเข้าสู่ตัวเมืองต้องผ่านด่านตรวจซึ่งเขาจะให้คนที่เป็นชาวต่างชาติจ่ายค่าผ่านทางคนละ ๒๐ ดอลลาร์สหรัฐฯ หรือถ้าจ่ายเป็นจ๊าดก็จะเป็น ๒๖๐๐๐ จ๊าด ซึ่งจากอัตราแลกขณะนั้นถือว่าจ่ายเป็นจ๊าดแพงกว่าอยู่หน่อย เราเลยจ่ายเป็นดอลไปเลย

มาถึงโรงแรมที่เราพักซึ่งเราจองไว้แล้วผ่านเน็ต ชื่อโรงแรม Bagan Princess ซึ่งอยู่ในย่านที่เรียกว่าญองอู (ညောင်ဦးnyaung u) ซึ่งอยู่บริเวณทางตะวันออกของใจกลางเมืองเก่าพุกาม



ห้องพักนั้นอยู่อาคารที่แยกจากตรงส่วนเคาน์เตอร์ที่เช็คอิน พนักงานช่วยแบกกระเป๋าพาเรามา ปัญหาที่พบก็คืออินเทอร์เน็ตใช้ได้เฉพาะที่อาคารหลัก แต่ที่ห้องพักไม่มีเน็ตทำให้ถ้าอยากใช้ต้องมาเล่นที่ล็อบบี



ค่าพักของห้องที่เราอยู่นี้คือ ๑๐๑๐.๖๗ บาทต่อคืน

เข้าไปเก็บของเสร็จแล้วก็นั่งพักสักครู่ จากนั้นก็เดินกลับมายังเคาน์เตอร์เพื่อถามถึงรถที่จะรับจ้างในวันรุ่งขึ้น รวมถึงเรื่องตั๋วรถบัสที่จะใช้เดินทางไปมัณฑเลย์ด้วย เคาน์เตอร์ของโรมแรมรับช่วยติดต่อจ้างรถรับจ้างให้ โดยมีสองแบบคือรถม้ากับรถแท็กซี โดยแท็กซีราคา ๓๕๐๐๐ จ๊าด ส่วนรถม้าถูกกว่าเล็กน้อย คือ ๓๐๐๐๐ จ๊าด อีกทั้งยังน่าจะได้บรรยากาศกว่าด้วย เราจึงตัดสินใจเลือกรถม้า

เราเดินจากโรงแรมมาทางตะวันออกเรื่อยๆเพื่อหาร้นาอาหาร หาอะไรทาน



แล้วก็มาเจอร้านหนึ่งที่เห็นมีเขียนว่ามีอาหารพม่าด้วยก็เลยลองเข้าไป



เราลองสั่งแกงราคา ๕๐๐๐ จ๊าดสำหรับสองคนแบ่งกันกิน และสั่งข้าวเปล่าคนละจาน จานละ ๔๐๐ โดยรวมแล้วเป็น ๕๘๐๐ หารแล้วจ่ายคนละ ๒๙๐๐ จ๊าด เขามีของแถมเป็นผักชุบแป้งทอด แล้วก็มีของหวานให้ด้วย




เมื่อสั่งอาหารไปแล้วก็เริ่มทาน อาหารอร่อยมากกินแล้วติดใจไม่น้อยเลย แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ขณะกำลังเคี้ยวอาหารอยู่นั้นก็ปรากฏว่าฟันซึ่งทำครอบชั่วคราวไว้ขณะกำลังรอรักษารากฟันดันแตกขึ้นมา ทำให้ตกใจมาก พอลองดูอาการก็พบว่ามันแตกแค่เปลือกนอก ไม่ได้สะเทือนถึงด้านใน ถ้าทำครอบใหม่น่าจะแก้ปัญหาได้ ตอนนั้นก็เลยรีบๆกินให้เสร็จโดยใช้ฟันอีกข้างนึง

เราถามคนที่ร้านว่าที่ไหนมีคลินิกทำฟันเขาก็แนะนำว่าให้เดินต่อไปตามถนนสายนี้ไปเรื่อยๆทางตะวันออกประมาณ ๒๐ นาที ใกล้สถานีตำรวจ เราจึงรีบเดินไปทันที เก็บชิ้นส่วนเคลือบฟันที่แตกออกมาพกไปด้วย



ระหว่างทางเจอแผนที่ ซึ่งมันบอกตำแหน่งของสถานีตำรวจ ทำให้เรารู้ว่าต้องเดินไปอีกไกลมากพอสมควร



ระหว่างทางผ่านทางเข้าสู่เจดีย์ชเวซีโกน (ရွှေစည်းခုံဘုရားshwezigon buyar) ซึ่งเป็นเจดีย์ชื่อดังแห่งหนึ่งของที่นี่ มองเห็นตัวเจดีย์จากไกลๆด้วย จึงถือโอกาสถ่ายรูปด้านหน้าทางเข้าแต่ไม่ได้เข้าเพราะต้องรีบไปทำฟันก่อน ยังไงเดี๋ยวเรามีแผนจะแวะมาเที่ยวที่นี่ในวันหลังอยู่แล้ว



เดินมาไกลพอสมควร ถามทางคนโน้นคนนี้ซ้ำๆหลายที



ในที่สุดก็เดินมาจนถึงคลินิกทำฟัน



หมอบอกว่าอาการไม่ได้น่าเป็นห่วง ไม่จำเป็นต้องอุดหรือทำครอบใหม่ที่นี่ ให้รอเที่ยวเสร็จแล้วกลับไปทำที่ไทยได้เลย ส่วนระหว่างนี้แค่ต้องระวังอย่าให้มันแตกลงไปมากกว่านี้ เช่นให้ระวังอย่าเผลอใช้ฟันข้างนี้เคี้ยวของแข็ง

หมอยังบอกอีกว่าถ้าหากอยากจะทำครอบชั่วคราวก็ได้ คิดราคา ๑๐๐๐๐ จ๊าด ซึ่งถือว่าถูกมาก แต่เขาบอกว่าต้องใช้เวลาทำ ๓ วันเราจึงคิดว่าไม่ทำดีกว่า สุดท้ายก็เลยบอกลาไปโดยไม่ได้ทำอะไร ซึ่งเขาก็ไม่ได้คิดเงินอะไรเลย

ไม่คิดเลยเหมือนกันว่าจะมีประสบการณ์ต้องมาหาหมอฟันในต่างแดนขณะไปเที่ยวในประเทศที่ตัวเองไม่รู้ภาษา ก็เป็นประสบการณ์ เป็นอะไรที่ลำบากพอสมควร

จากนั้นก็ได้เวลาเดินกลับโรงแรม โดยเบื้องต้นเราลองมองหารถแท็กซีหรือรถม้าจากตรงนั้นแต่ไม่เจอเลย ก็เลยเดินย้อนไปสักพักจนเจอระหว่างทางก็เจอรถม้ารับจ้างจอดอยู่ เราเรียกให้เขาไปส่งโรงแรมเขาคิด ๕๐๐๐ แต่เราก็พยายามขอต่อจนเหลือ ๓๐๐๐ โดยทำทีเป็นว่าถ้าไม่ลดให้จะไม่นั่ง สุดท้ายเขาจึงยอม



เราก็เลยได้นั่งรถม้ากลับ



จากการที่ได้นั่งรถม้าในครั้งนี้ทำให้รู้ว่ารถม้ามันนั่งลำบากมากมาย และก็ช้ามากด้วย ทำให้เกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาว่าวันรุ่งขึ้นควรจะนั่งรถแท็กซีดีกว่า ไม่นั่งรถม้าแล้ว ดังนั้นพอกลับถึงโรงแรมจึงรีบไปบอกตรงเคานเตอร์ว่าให้เปลี่ยนเป็นรถแท็กซีแทนทันที

ว่าไปแล้วนี่ก็อาจเรียกได้ว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้าย เพราะการที่ไม่ต้องนั่งรถม้าแต่นั่งแท็กซีแทนทำให้อะไรๆสะดวกสบายขึ้นเยอะมาก ทั้งๆที่ราคาก็ต่างกันไม่เท่าไหร่

ตอนกลางคืนเล่นอาช่าต่อ ช่วงนี้กำลังเรื่อยเปื่อยผสมไอเท็ม ในภาพนี้กำลังสร้างลูกระเบิดอยู่



จบแล้วสำหรับวันที่ไม่ได้เที่ยวอะไรเลยมีแต่การเดินทางกับการหาหมอ จากนั้นก็เข้านอนตอนเที่ยงคืน เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเที่ยวหนักในวันพรุ่งนี้ซึ่งจะลุยไปทั่วพุกาม https://phyblas.hinaboshi.com/20150910

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ