เที่ยวเมืองซะไกง์ เจดีย์มากมายบนเนินเขา
เขียนเมื่อ 2015/09/18 23:28
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
# อาทิตย์ 2 ส.ค. 2015
"ฟ้าลุ่มอิรวดีคืนนี้มีแต่ดาว..."
เป็นเนื้อเพลงที่คิดว่าคนรุ่นพ่อรุ่นแม่เราคงไม่มีใครไม่รู้จัก หรือแม้แต่คนรุ่นเราเองก็อาจพอเคยได้ยินผ่านหูมาบ้างเพราะมันเคยดังมากในอดีต เพลงนี้คือเพลง "ผู้ชนะสิบทิศ"
หากใครเคยฟังเพลงนี้ก็คงรู้จักชื่อแม่น้ำอิรวดีกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว แม่น้ำสายนี้เป็นแม่น้ำสายหลักของพม่า ลากผ่านเมืองสำคัญหลายเมือง
อิรวดีนั้นเป็นชื่อที่คนไทยเรียก แต่ในภาษาพม่าแม่น้ำนี้เรียกว่า "เอยาวะดี" (ဧရာဝတီမြစ်)
จากวันก่อนๆเราได้เห็นแม่น้ำอิรวดีมาแล้ว แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ข้ามแม่น้ำนี้ไปสักที วันนี้จะเป็นครั้งแรกที่จะได้บุกข้ามแม่น้ำนี้ไป
อย่างไรก็ตามเราคงไม่มีโอกาสได้ร้องเพลงนี้เพราะช่วงที่ไปฟ้ามีเมฆอยู่ตลอด บางเวลาก็มีฝนเทลงมา คงได้แต่ร้องว่า "ฟ้าลุ่มอิรวดีเช้านี้มีแต่เมฆ..."
ย่างเข้าสู่วันที่ ๙ ของการเที่ยวหลังจากที่เมื่อวานเดินทางจากพุกามกลับมาสู่มัณฑะเลย์อีกครั้ง https://phyblas.hinaboshi.com/20150916
เป้าหมายวันนี้คือการเที่ยวเมืองที่อยู่ข้างๆมัณฑะเลย์ทั้งหมด ๓ เมืองก็คือเมืองซะไกง์ (စစ်ကိုင်း) อังวะ (အင်းဝ) และอมรปุระ (အမရပူရ)
วันนี้ตื่นเช้าตอนหกโมง จากนั้นราวๆเจ็ดโมงครึ่งก็ไปโรงอาหารทานข้าว จากนั้นแปดโมงก็มารอรถเพื่อไปเที่ยวสำหรับวันนี้
เมืองแรกของวันนี้ที่จะไปก็คือเมืองซะไกง์ ซึ่งเป็นเมืองเดียวในแผนเที่ยววันนี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแม่น้ำอิระวดี
ซะไกง์เป็นเมืองเอกของเขตซะไกง์ซึ่งเป็นเขตที่มีขนาดใหญ่ครอบคลุมพื้นที่ไปถึงชายแดนตอนเหนือของพม่า
นอกจากนี้ซะไกง์ยังเป็นเมืองที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน มีความสำคัญเพราะเคยเป็นเมืองหลวงมาก่อน โดยในระยะแยกสะกาย์เคยถูกใช้เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรซะไกง์ซึ่งมีตัวตนอยู่ในช่วงสั้นๆปี 1315 ถึง 1364
ช่วงยุคหลังจากที่อาณาจักรพุกามถูกโจมตีโดยจักรวรรดิมองโกลจนต้องถึงคราวล่มสลายลงแผ่นดินแตกเป็นแคว้นต่างๆมากมาย อาณาจักรซะไกง์เป็นหนึ่งในนั้น
ที่มาของอาณาจักรซะไกง์นั้นแรกเริ่มเดิมทีแตกตัวออกมาจากอาณาจักรอีกแห่งหนึ่งที่เพิ่งตั้งตัวขึ้นมา คืออาณาจักรปีนยะ (ပင်းယ)
เรื่องมีอยู่ว่าในปี 1313 อาณาจักรปีนยะได้ถูกก่อตั้งขึ้นมาโดยพระเจ้าธีฮะธู (သီဟသူ) ซึ่งได้ตั้งตัวเป็นกษัตริย์องค์แรก และเขายังได้วางตัวรัชทายาท คืออุซะนา (ဥဇနာ)
ซึ่งนั่นทำให้ซอยูน (စောယွမ်း) ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของพระเจ้าธีฮะธูไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึงเดินทางข้ามแม่น้ำอิรวดีไปก่อตั้งอาณาจักรใหม่ของตัวเองขึ้นแยกตัวจากอาณาจักรปีนยะโดยแบ่งแผ่นดินของอาณาจักรปีนยะออกไปครึ่งหนึ่ง กลายเป็นสองอาณาจักรซึ่งแยกกันปกครอง โดยที่ปีนยะและซะไกง์ก็อยู่ฝั่งตรงข้ามกันโดยมีแค่แม่น้ำอิรวดีคั่นเท่านั้น
อาณาจักรปีนยะและซะไกง์อยู่มาได้ไม่นานเท่าไหร่ พอถึงปี 1364 ก็ถูกโจมตีโดยชาวไทใหญ่จนแตกล่มสลายไปทั้งคู่
แต่หลังจากนั้นหลานของซอยูนชื่อธะโดมีนบยา (သတိုးမင်းဖျား) ก็ได้ฟื้นฟูอาณาจักรใหม่ขึ้นมาอีกครั้งที่เมืองอังวะ ตั้งเป็นอาณาจักรอังวะขึ้นมา และกลายเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ที่ครอบครองดินแดนตอนเหนือของพม่าอีกระยะหนึ่งก่อนจะถูกผนวกรวมกับอาณาจักรที่ก่อตั้งโดยราชวงศ์ตองอู
ซะไกง์นั้นนอกจากถูกใช้เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรซะไกง์ในช่วงปี 1315 ถึง 1364 แล้ว หลังจากนั้นในสมัยราชวงศ์อลองพญาก็ได้ถูกนำกลับมาใช้เป็นเมืองหลวงอีกเป็นระยะเวลาสั้นๆ คือช่วงปี 1760 ถึง 1765 ก่อนจะย้ายเมืองหลวงไปอังวะ
อังวะถือเป็นเมืองที่มีประวัติศาสตร์สำคัญกว่าซะไกง์เพราะถูกใช้เป็นเมืองหลวงยาวนานกว่า ซึ่งมันก็เป็นเป้าหมายที่จะแวะไปในวันนี้เช่นกัน แต่สำหรับตอนนี้จะพูดถึงซะไกง์ก่อน
รถพาเราลงใต้มาเรื่อยๆจนมาถึงสะพานที่จะข้ามแม่น้ำอิรวดี สะพานนี้มีชื่อว่าสะพานอิรวดี หรือสะพานยะดะนาโบน เป็นสะพานใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นในปี 2008 เพื่อใช้ข้ามแม่น้ำอิรวดี จากที่เดิมทีแถวนี้มีสะพานอยู่แค่แห่งเดียวที่ใช้ข้ามแม่น้ำคือสะพานอังวะ ซึ่งสร้างมาตั้งแต่ปี 1934 และใช้มาโดยตลอด
จากตรงนี้จะมองเห็นฝั่งตรงข้าม
ที่เห็นนี้คือเนินเขาซะไกง์ ซึ่งมีเจดีย์อยู่มากมายดูสวยงาม
ในเมืองซะไกง์นั้นมีเจดีย์อยู่เยอะมาก เต็มไปหมด หลายอันสวยๆ แต่เนื่องจากช่วงนี้ไปเที่ยวเจดีย์โน่นนี่มาเยอะแยะแล้วก็เลยดูแล้วเริ่มจะรู้สึกเฉยๆแล้ว
เป้าหมายแรกของเราไม่ได้อยู่ที่เนินเขาซะไกง์ แต่เริ่มจากที่เจดีย์กองมูดอ (ကောင်းမှုတော်ဘုရား) หรือชื่อเต็มว่าเจดีย์ยาซะมะนีซูลากองมูดอ (ရာဇမဏိစူဠာကောင်းမှုတော်ဘုရား) โดยคำว่า "ยาซะมะนีซูลา" มาจากภาษาบาลี "ราชมณีจุฬา"
ที่นี่อยู่ห่างออกไปจากตัวเมืองซะไกง์ไปทางเหนืออีกหน่อย สร้างขึ้นในปี 1636 โดยพระเจ้าธาลูน (သာလွန်မင်း) แห่งราชวงศ์ตองอู มีรูปแบบออกแนวศรีลังกา หลังคารูปคล้ายโดมขนาดใหญ่ดูแล้วสวยเด่น
ห้องน้ำที่นี่ถ้าเข้าต้องเสีย ๑๐๐ จ๊าด
เดินเข้ามาในวิหารด้านใน ประดับด้วยสีเขียวสวยงามมาก
ผ่านเข้ามาถึงตรงใจกลางที่มีเจดีย์ รอบเจดีย์มีกั้นรั้วอยู่ไม่ให้เข้า
สังเกตดูมีบันไดด้วย
บริเวณรอบๆตัวเจดีย์
ชมเสร็จแล้วจากนั้นกลับเข้ามายังตัวเมือง ระหว่างทางเจอวัดและเจดีย์สวยๆประปรายตามทางมากมาย
รถพาเราขึ้นไปยังเนินเขาซะไกง์ ซึ่งเป็นที่ตั้งเจดีย์สวยๆอีกหลายอัน แต่เป้าหมายหลักที่ขึ้นมาก็คงจะเป็นการชมทิวทัศน์
ระหว่างทางก่อนที่จะไปยังส่วนยอดคนขับได้แนะนำให้เรารู้จักสถานที่สวยๆอีกแห่งที่บอกว่าน่าไป นั่นคือสำนักสงฆ์นานาชาติธีตากู (သီတဂူကမ္ဘာ့ဗုဒ္ဓတက္ကသိုလ်) ก่อตั้งโดยธีตากูซะยาดอ (သီတဂူဆရာတော်) พระสงฆ์ชาวพม่า
เข้ามาด้านใน
อาคารเจดีย์ตรงกลางสวยมาก
ประตูสวยแต่เข้าไม่ได้
จากนั้นขึ้นเขาต่อ มายังสถานที่ที่ชื่อ ถ้ำอุมีนธนแซ หรือเจดีย์อุมีนธนแซ (ဥမင်သုံးဆယ်ဘုရား)
สถานที่นี้ถูกเรียกว่าเป็นถ้ำแต่ความจริงไม่ใช่ถ้ำแต่เป็นวัดแห่งหนึ่ง ที่เรียกว่าเป็นถ้ำเพราะว่าตัวอาคารทำเป็นลักษณะแนวยาวแล้วมีพระพุทธรูปอยู่ภายในเป็นจำนวนมาก
ทางเข้าเป็นทางเดินยาวสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเป็นตลาดขายของ
ขึ้นไปเรื่อยๆก็มาถึงอาคารหลัก จากตรงนี้ไปต้องถอดรองเท้า
ทางเข้าสู่ถ้ำที่มีพระพุทธรูปจำนวนมาก
ภายในประดับด้วยสีเขียวสวยงามมาก
ถัดจากนั้นยังมีทางเดินต่อขึ้นไปอีก
ซึ่งตรงนี้ถือเป็นจุดชมทิวทัศน์ที่ดีทีเดียว
ขึ้นไปด้านบนต่อมีเจดีย์
กลับลงมาหน่อยตรงนี้มีอีกเจดีย์
เราชมที่นี่เสร็จก่อนเพื่อนผู้ร่วมเดินทางก็เลยนั่งพักภายในวัดระหว่างทางที่ตัวเองเดินขึ้นแล้วก็หยิบอาช่าขึ้นมาเล่นต่อระห่วางรอ ไปถึงตรงช่วงที่เจอลานันกำลังเล่นดนตรีอยู่กลางทาง https://phyblas.hinaboshi.com/20150819
แต่เล่นอยู่สักพักหนึ่งก็เริ่มรู้สึกว่าเขาเข้าไปนานผิดปกติทำไมถึงไม่ออกมาสักที พอลองกลับเข้าไปใหม่ก็พบว่าที่นี่มีทางออกอีกทาง และเขาก็เดินออกไปจากตรงนั้นตั้งนานแล้วและไปรออยู่ที่รถ กลายเป็นว่าต่างคนต่างรอ นี่เป็นความผิดพลาดของเราเองที่คิดว่าคนเดินออกจะต้องออกมาตรงนี้แน่ๆเลยรอตรงนี้ ดีที่เริ่มเอะใจไม่งั้นคงเสียเวลาไปมากกว่านี้
เป้าหมายต่อไป รถขับต่อมาอีกหน่อยจนถึงวัดอีกแห่งที่อยู่บนเนินเขาแห่งนี้ นั่นคือเจดีย์ซูนอูโปญาชีน (ဆွမ်းဦးပုညရှင်)
หน้าวัดขายของอยู่มากมาย นักท่องเที่ยวเยอะกว่าถ้ำอุมีนธนแซพอสมควรเลย
เข้ามาด้านในมีพระพุทธรูปขนาดใหญ่
ผ่านเข้ามาก็จะเห็นเจดีย์สีทองขนาดใหญ่ที่เป็นศูนย์กลางของที่นี่
เดินชมรอบๆเจดีย์
ตรงนี้เป็นจุดชมทิวทัศน์ที่สวย ชมทิวทัศน์ริมแม่น้ำอิรวดี
เราเดินเสร็จเร็วแล้วก็รอเพื่อนผู้ร่วมเดินทางเดินชมเก็บรายละเอียดต่ออีกเช่นเคย คราวนี้บอกตำแหน่งที่รออย่างชัดเจนไม่ต้องกลัวหากันไม่เจอแล้ว ระหว่างนั้นก็นั่งเล่นอาช่าต่อ มาจนถึงตรงที่อาช่าได้เจอกับโอดีเลียในหอสมุดกลางป่าแล้ว
เมื่อเพื่อนผู้ร่วมเดินทางชมที่นี่เสร็จเราก็กลับขึ้นรถ การเที่ยวในซะไกง์จบลงเท่านี้ หลังจากนี้จะไปต่อกันที่เมืองอังวะ เมืองหลวงเก่าอีกแห่ง https://phyblas.hinaboshi.com/20150920
"ฟ้าลุ่มอิรวดีคืนนี้มีแต่ดาว..."
เป็นเนื้อเพลงที่คิดว่าคนรุ่นพ่อรุ่นแม่เราคงไม่มีใครไม่รู้จัก หรือแม้แต่คนรุ่นเราเองก็อาจพอเคยได้ยินผ่านหูมาบ้างเพราะมันเคยดังมากในอดีต เพลงนี้คือเพลง "ผู้ชนะสิบทิศ"
หากใครเคยฟังเพลงนี้ก็คงรู้จักชื่อแม่น้ำอิรวดีกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว แม่น้ำสายนี้เป็นแม่น้ำสายหลักของพม่า ลากผ่านเมืองสำคัญหลายเมือง
อิรวดีนั้นเป็นชื่อที่คนไทยเรียก แต่ในภาษาพม่าแม่น้ำนี้เรียกว่า "เอยาวะดี" (ဧရာဝတီမြစ်)
จากวันก่อนๆเราได้เห็นแม่น้ำอิรวดีมาแล้ว แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ข้ามแม่น้ำนี้ไปสักที วันนี้จะเป็นครั้งแรกที่จะได้บุกข้ามแม่น้ำนี้ไป
อย่างไรก็ตามเราคงไม่มีโอกาสได้ร้องเพลงนี้เพราะช่วงที่ไปฟ้ามีเมฆอยู่ตลอด บางเวลาก็มีฝนเทลงมา คงได้แต่ร้องว่า "ฟ้าลุ่มอิรวดีเช้านี้มีแต่เมฆ..."
ย่างเข้าสู่วันที่ ๙ ของการเที่ยวหลังจากที่เมื่อวานเดินทางจากพุกามกลับมาสู่มัณฑะเลย์อีกครั้ง https://phyblas.hinaboshi.com/20150916
เป้าหมายวันนี้คือการเที่ยวเมืองที่อยู่ข้างๆมัณฑะเลย์ทั้งหมด ๓ เมืองก็คือเมืองซะไกง์ (စစ်ကိုင်း) อังวะ (အင်းဝ) และอมรปุระ (အမရပူရ)
วันนี้ตื่นเช้าตอนหกโมง จากนั้นราวๆเจ็ดโมงครึ่งก็ไปโรงอาหารทานข้าว จากนั้นแปดโมงก็มารอรถเพื่อไปเที่ยวสำหรับวันนี้
เมืองแรกของวันนี้ที่จะไปก็คือเมืองซะไกง์ ซึ่งเป็นเมืองเดียวในแผนเที่ยววันนี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแม่น้ำอิระวดี
ซะไกง์เป็นเมืองเอกของเขตซะไกง์ซึ่งเป็นเขตที่มีขนาดใหญ่ครอบคลุมพื้นที่ไปถึงชายแดนตอนเหนือของพม่า
นอกจากนี้ซะไกง์ยังเป็นเมืองที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน มีความสำคัญเพราะเคยเป็นเมืองหลวงมาก่อน โดยในระยะแยกสะกาย์เคยถูกใช้เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรซะไกง์ซึ่งมีตัวตนอยู่ในช่วงสั้นๆปี 1315 ถึง 1364
ช่วงยุคหลังจากที่อาณาจักรพุกามถูกโจมตีโดยจักรวรรดิมองโกลจนต้องถึงคราวล่มสลายลงแผ่นดินแตกเป็นแคว้นต่างๆมากมาย อาณาจักรซะไกง์เป็นหนึ่งในนั้น
ที่มาของอาณาจักรซะไกง์นั้นแรกเริ่มเดิมทีแตกตัวออกมาจากอาณาจักรอีกแห่งหนึ่งที่เพิ่งตั้งตัวขึ้นมา คืออาณาจักรปีนยะ (ပင်းယ)
เรื่องมีอยู่ว่าในปี 1313 อาณาจักรปีนยะได้ถูกก่อตั้งขึ้นมาโดยพระเจ้าธีฮะธู (သီဟသူ) ซึ่งได้ตั้งตัวเป็นกษัตริย์องค์แรก และเขายังได้วางตัวรัชทายาท คืออุซะนา (ဥဇနာ)
ซึ่งนั่นทำให้ซอยูน (စောယွမ်း) ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของพระเจ้าธีฮะธูไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึงเดินทางข้ามแม่น้ำอิรวดีไปก่อตั้งอาณาจักรใหม่ของตัวเองขึ้นแยกตัวจากอาณาจักรปีนยะโดยแบ่งแผ่นดินของอาณาจักรปีนยะออกไปครึ่งหนึ่ง กลายเป็นสองอาณาจักรซึ่งแยกกันปกครอง โดยที่ปีนยะและซะไกง์ก็อยู่ฝั่งตรงข้ามกันโดยมีแค่แม่น้ำอิรวดีคั่นเท่านั้น
อาณาจักรปีนยะและซะไกง์อยู่มาได้ไม่นานเท่าไหร่ พอถึงปี 1364 ก็ถูกโจมตีโดยชาวไทใหญ่จนแตกล่มสลายไปทั้งคู่
แต่หลังจากนั้นหลานของซอยูนชื่อธะโดมีนบยา (သတိုးမင်းဖျား) ก็ได้ฟื้นฟูอาณาจักรใหม่ขึ้นมาอีกครั้งที่เมืองอังวะ ตั้งเป็นอาณาจักรอังวะขึ้นมา และกลายเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ที่ครอบครองดินแดนตอนเหนือของพม่าอีกระยะหนึ่งก่อนจะถูกผนวกรวมกับอาณาจักรที่ก่อตั้งโดยราชวงศ์ตองอู
ซะไกง์นั้นนอกจากถูกใช้เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรซะไกง์ในช่วงปี 1315 ถึง 1364 แล้ว หลังจากนั้นในสมัยราชวงศ์อลองพญาก็ได้ถูกนำกลับมาใช้เป็นเมืองหลวงอีกเป็นระยะเวลาสั้นๆ คือช่วงปี 1760 ถึง 1765 ก่อนจะย้ายเมืองหลวงไปอังวะ
อังวะถือเป็นเมืองที่มีประวัติศาสตร์สำคัญกว่าซะไกง์เพราะถูกใช้เป็นเมืองหลวงยาวนานกว่า ซึ่งมันก็เป็นเป้าหมายที่จะแวะไปในวันนี้เช่นกัน แต่สำหรับตอนนี้จะพูดถึงซะไกง์ก่อน
รถพาเราลงใต้มาเรื่อยๆจนมาถึงสะพานที่จะข้ามแม่น้ำอิรวดี สะพานนี้มีชื่อว่าสะพานอิรวดี หรือสะพานยะดะนาโบน เป็นสะพานใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นในปี 2008 เพื่อใช้ข้ามแม่น้ำอิรวดี จากที่เดิมทีแถวนี้มีสะพานอยู่แค่แห่งเดียวที่ใช้ข้ามแม่น้ำคือสะพานอังวะ ซึ่งสร้างมาตั้งแต่ปี 1934 และใช้มาโดยตลอด
จากตรงนี้จะมองเห็นฝั่งตรงข้าม
ที่เห็นนี้คือเนินเขาซะไกง์ ซึ่งมีเจดีย์อยู่มากมายดูสวยงาม
ในเมืองซะไกง์นั้นมีเจดีย์อยู่เยอะมาก เต็มไปหมด หลายอันสวยๆ แต่เนื่องจากช่วงนี้ไปเที่ยวเจดีย์โน่นนี่มาเยอะแยะแล้วก็เลยดูแล้วเริ่มจะรู้สึกเฉยๆแล้ว
เป้าหมายแรกของเราไม่ได้อยู่ที่เนินเขาซะไกง์ แต่เริ่มจากที่เจดีย์กองมูดอ (ကောင်းမှုတော်ဘုရား) หรือชื่อเต็มว่าเจดีย์ยาซะมะนีซูลากองมูดอ (ရာဇမဏိစူဠာကောင်းမှုတော်ဘုရား) โดยคำว่า "ยาซะมะนีซูลา" มาจากภาษาบาลี "ราชมณีจุฬา"
ที่นี่อยู่ห่างออกไปจากตัวเมืองซะไกง์ไปทางเหนืออีกหน่อย สร้างขึ้นในปี 1636 โดยพระเจ้าธาลูน (သာလွန်မင်း) แห่งราชวงศ์ตองอู มีรูปแบบออกแนวศรีลังกา หลังคารูปคล้ายโดมขนาดใหญ่ดูแล้วสวยเด่น
ห้องน้ำที่นี่ถ้าเข้าต้องเสีย ๑๐๐ จ๊าด
เดินเข้ามาในวิหารด้านใน ประดับด้วยสีเขียวสวยงามมาก
ผ่านเข้ามาถึงตรงใจกลางที่มีเจดีย์ รอบเจดีย์มีกั้นรั้วอยู่ไม่ให้เข้า
สังเกตดูมีบันไดด้วย
บริเวณรอบๆตัวเจดีย์
ชมเสร็จแล้วจากนั้นกลับเข้ามายังตัวเมือง ระหว่างทางเจอวัดและเจดีย์สวยๆประปรายตามทางมากมาย
รถพาเราขึ้นไปยังเนินเขาซะไกง์ ซึ่งเป็นที่ตั้งเจดีย์สวยๆอีกหลายอัน แต่เป้าหมายหลักที่ขึ้นมาก็คงจะเป็นการชมทิวทัศน์
ระหว่างทางก่อนที่จะไปยังส่วนยอดคนขับได้แนะนำให้เรารู้จักสถานที่สวยๆอีกแห่งที่บอกว่าน่าไป นั่นคือสำนักสงฆ์นานาชาติธีตากู (သီတဂူကမ္ဘာ့ဗုဒ္ဓတက္ကသိုလ်) ก่อตั้งโดยธีตากูซะยาดอ (သီတဂူဆရာတော်) พระสงฆ์ชาวพม่า
เข้ามาด้านใน
อาคารเจดีย์ตรงกลางสวยมาก
ประตูสวยแต่เข้าไม่ได้
จากนั้นขึ้นเขาต่อ มายังสถานที่ที่ชื่อ ถ้ำอุมีนธนแซ หรือเจดีย์อุมีนธนแซ (ဥမင်သုံးဆယ်ဘုရား)
สถานที่นี้ถูกเรียกว่าเป็นถ้ำแต่ความจริงไม่ใช่ถ้ำแต่เป็นวัดแห่งหนึ่ง ที่เรียกว่าเป็นถ้ำเพราะว่าตัวอาคารทำเป็นลักษณะแนวยาวแล้วมีพระพุทธรูปอยู่ภายในเป็นจำนวนมาก
ทางเข้าเป็นทางเดินยาวสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเป็นตลาดขายของ
ขึ้นไปเรื่อยๆก็มาถึงอาคารหลัก จากตรงนี้ไปต้องถอดรองเท้า
ทางเข้าสู่ถ้ำที่มีพระพุทธรูปจำนวนมาก
ภายในประดับด้วยสีเขียวสวยงามมาก
ถัดจากนั้นยังมีทางเดินต่อขึ้นไปอีก
ซึ่งตรงนี้ถือเป็นจุดชมทิวทัศน์ที่ดีทีเดียว
ขึ้นไปด้านบนต่อมีเจดีย์
กลับลงมาหน่อยตรงนี้มีอีกเจดีย์
เราชมที่นี่เสร็จก่อนเพื่อนผู้ร่วมเดินทางก็เลยนั่งพักภายในวัดระหว่างทางที่ตัวเองเดินขึ้นแล้วก็หยิบอาช่าขึ้นมาเล่นต่อระห่วางรอ ไปถึงตรงช่วงที่เจอลานันกำลังเล่นดนตรีอยู่กลางทาง https://phyblas.hinaboshi.com/20150819
แต่เล่นอยู่สักพักหนึ่งก็เริ่มรู้สึกว่าเขาเข้าไปนานผิดปกติทำไมถึงไม่ออกมาสักที พอลองกลับเข้าไปใหม่ก็พบว่าที่นี่มีทางออกอีกทาง และเขาก็เดินออกไปจากตรงนั้นตั้งนานแล้วและไปรออยู่ที่รถ กลายเป็นว่าต่างคนต่างรอ นี่เป็นความผิดพลาดของเราเองที่คิดว่าคนเดินออกจะต้องออกมาตรงนี้แน่ๆเลยรอตรงนี้ ดีที่เริ่มเอะใจไม่งั้นคงเสียเวลาไปมากกว่านี้
เป้าหมายต่อไป รถขับต่อมาอีกหน่อยจนถึงวัดอีกแห่งที่อยู่บนเนินเขาแห่งนี้ นั่นคือเจดีย์ซูนอูโปญาชีน (ဆွမ်းဦးပုညရှင်)
หน้าวัดขายของอยู่มากมาย นักท่องเที่ยวเยอะกว่าถ้ำอุมีนธนแซพอสมควรเลย
เข้ามาด้านในมีพระพุทธรูปขนาดใหญ่
ผ่านเข้ามาก็จะเห็นเจดีย์สีทองขนาดใหญ่ที่เป็นศูนย์กลางของที่นี่
เดินชมรอบๆเจดีย์
ตรงนี้เป็นจุดชมทิวทัศน์ที่สวย ชมทิวทัศน์ริมแม่น้ำอิรวดี
เราเดินเสร็จเร็วแล้วก็รอเพื่อนผู้ร่วมเดินทางเดินชมเก็บรายละเอียดต่ออีกเช่นเคย คราวนี้บอกตำแหน่งที่รออย่างชัดเจนไม่ต้องกลัวหากันไม่เจอแล้ว ระหว่างนั้นก็นั่งเล่นอาช่าต่อ มาจนถึงตรงที่อาช่าได้เจอกับโอดีเลียในหอสมุดกลางป่าแล้ว
เมื่อเพื่อนผู้ร่วมเดินทางชมที่นี่เสร็จเราก็กลับขึ้นรถ การเที่ยวในซะไกง์จบลงเท่านี้ หลังจากนี้จะไปต่อกันที่เมืองอังวะ เมืองหลวงเก่าอีกแห่ง https://phyblas.hinaboshi.com/20150920